First person: SADOMAS – “H τέχνη της επιβίωσης” (ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ)

Δεν τον έχεις ακούσει….αλλά τον έχεις ακουστά. Άλλωστε δεν είναι άσημος, δίνει ψυχή στη μουσική του,αυτό δε μπορεί να αμφισβητηθεί. Κινείται χρόνια στη σκηνή… Κι’όμως εγώ αισθάνθηκα ότι μας συστήθηκε μόλις το περασμένο Σάββατο!Για να τα πάρουμε απ την αρχή.

SADOMAS. Παρουσίαση δίσκου: “Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ”.

Να πάω? Να μη πάω?….Έχει και κρύο ρε γαμώτο-άσε που δεν ακούω SADOMA …Αναγνωρίζω ότι πρόκειται για skillfull άτομο, που εν τέλει βγάζει περιποιημένη μουσική αλλά…δεν ακούω.Από την άλλη σαν event έχει πολλά ονόματα, έχει διαστάσεις και μου έλειψαν τα lives. Damage: 7€. Τα έχω δεν ευσταθεί σαν επιχείρημα για να μη πάω..

Τηλέφωνο φιλαράκι και σε λίγα λεπτά είμαστε εκεί (η αλήθεια είναι ότι τον έστησα καμιά ώρα γιατί δεν ήξερα τι να φορέσω). Όπως και να χει είμαστε εκεί..και προς έκπληξη μας…Τι φάση? Ουρά είναι αυτό? πφφ…Ευτυχώς που αποτελούμαι από 1,50m. έχοντας έτσι την ικανότητα να προσπεράσω κόσμο…πολύ κόσμο …πάρα πολύ κόσμο!
Είμαστε μέσα! Η καλή οργάνωση του WE, τα δύο bars, ο καλός εξαερισμός, και ο σχεδόν άριστος ήχος δε με εκπλήσσουν γιατί δεν είναι το πρώτο live που παρακολουθώ στο συγκεκριμένο χώρο, και βασικά δε θέλω να το σχολιάσω τώρα.Παίρνουμε μία σκληροπυρηνική σόδα να πιούμε και προσαρμοζόμαστε σταδιακά.Στο πλήθος κατανέμονται σχεδόν ισόνομα πολυποίκιλες ηλικίες … “ευτυχώς δεν έχει πολλά πιτσιρίκια” σκέφτομαι.Μου τη δίνουν οι ανεξέλεγκτες εκκρίσεις ορμονών σε lives, τα ευέξαπτα “κακά” υφάκια…και το εκκεντρικό ντύσιμο που πριν κάποια χρόνια χαρακτήριζαν ντροπιαστικά και μένα! Το ξέρω πως αυτό με κάνει κακιά στα μάτια σας αν είστε κάτω των 22, αλλά σίγουρα οι άνω των 23-24 με καταλαβαίνουν απόλυτα οπότε συνεχίζω να γράφω .Και όσο ο Waif χρωματίζει το backround με pre-live classics όπως dilated ppl, redman, το βλέμμα μου συνεχίζει να χτενίζει το πλήθος: πηγαδάκια, παρέες,προσπερνάω τον εαυτό μου έφηβο,χαμογελάω,αναπολώ, επανέρχομαι…

Γενικότερα όπως κάθε live που σέβεται τον εαυτό του, έτσι κ εδώ είχαμε όλους τους τύπους πιθανών ακροατών…Μπροστά κέντρο, οι μικροί που βράζει το αίμα και χτυπιούνται…αμέσως μετά οι στρίφτερς (=αυτοί που γουστάρουν μπροστά αλλά δε θέλουν να σπάσουν κεφάλι-θέλουν να κάνουν κεφάλι, να “πιουν”)αμέσως μετά τα females που θα ήθελαν να είναι μπροστά….αλλά φοβούνται για τη σωματική τους ακεραιότητα..και αναγκάζονται να καθίσουν πιο πίσω υπομένοντας το κακό πέσιμο των στρίφτερς. Έπειτα, είναι οι φοιτητές που supportάρουν πιο διακριτικά… Last but not least, πιο πίσω-τέρμα πίσω όμως-…σε απόσταση 1-2 μέτρα κενού από τους προηγούμενους στέκονται ακίνητοι,αγέλαστοι,αμίλητοι οι σοφιστικέ αξιοσέβαστοι παλιοί…σαν το καλό κρασί. Και πλέον ανάμεσα σε όλους αυτούς μία καινούρια κατηγορία, οι φωτογράφοι… Πολλοί φωτογράφοι,να θυμηθώ να γράψω για αυτούς!

Αφού προσαρμόστηκα βρήκα το τετραγωνικό μου μέτρο…..Κλασικά μπροστά- τέρμα δεξιά ανάμεσα σε bar-stage-backstage(το ψυχαναγκαστικό μου τρίγωνο).Να προσθέσω πως είχε backstage ανοιχτό προς όλους, όλοι οι artists ανοιχτοί για συζήτηση με όλους και θυμήθηκα μία κουβέντα που είχα με Λόγο Απειλή και Δωδέκατο: ¨Εμείς είμαστε μουσικοί, σαφώς και κάνουμε συζήτηση με όλους, μας αρέσει το ενδιαφέρον” .  Μέχρι να φτάσουμε ποδοπατήσαμε, σπρώξαμε, ποδοπατηθήκαμε, στραβοκοιτάξαμε, χαιρετήσαμε παλιούς φίλους, μιλήσαμε με άτομα που συμπαθούμε, με άτομα που δε συμπαθούμε, που δε μας συμπαθούν,κανονίσαμε 5-6 καφέδες που δε θα πιούμε ποτέ, 1-2 καφέδες που θα πιούμε και με τα πολλά ξεκινάει το Live!

Σκοτάδι, χαμηλωμένα κόκκινα φώτα και σκάει: SADOMAS-12os ΠΙΘΗΚΟΣ-ΛΟΓΟΣ ΑΠΕΙΛΗ -ΘΥΤΗΣ-ΜΙΚΡΟΣ ΚΛΕΦΤΗΣ-ΝΕΓΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ-ΔΠΘ-ΚΑΝΩΝ-ΤΖΑΜΑΛ-ΛΕΞ-CONSTANTINE THE G-ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ-DJ’S…..Όλοι εκεί, και όλοι φαίνεται ότι γουστάρουν να βρίσκονται στο stage support στον SADOMA…. Και πως να μη γουστάρουν δηλαδή? Κοιτάζω πίσω μου και αντικρίζω λυσσασμένη λαοθάλασσα…ανατριχιάζω γιατί “ΈΤΣΙ ΕΙΝΑΙ”…”ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ LIVE”..Επιτέλους μετά από καιρό ήμουν σε hip hop live.. Όχι  party που απλά  βαρούσε raps. Ήταν live, με τη βρωμιά του, την ενοχλητική χορταρίλα να σπιλώνει το οξυγόνο μου, χυμένα ποτά,φασαρία, φόρμες, jackets, κουκούλες,τσάντες πεταμένες στο πάτωμα….”home sweet home”!

Δε θα σας πω το πρόγραμμα, ξεφεύγω και πρόβλημά σας αν λείπατε. (συστήνω ανεπιφύλακτα όλο το album. Πολλές συμμετοχές, πανέμορφες παραγωγές, καλοδουλεμένη μίξη, δουλεμένο στη λεπτομέρεια όπως μας αρέσει). Αλλού θέλω να καταλήξω.Όλο αυτό με κάνει να καταλάβω πως….τελικά αν είσαι ο εαυτός σου και έχεις επίγνωση του χαρακτήρα σου, βρίσκεις τρόπο να παραμερίζεις οτιδήποτε αρνητικό. Αν ξέρεις τι θέλεις να κάνεις, δεν αφήνεις καμία παράπλευρη απώλεια να σε ρίξει και βρίσκεις πάντα δύναμη να συνεχίσεις τη σκληρή δουλειά…Κάποια στιγμή αυτό αναγνωρίζεται.

Μεταξύ μας δε θα βάλω ποτέ playlist SADOMA ..(εκτός από τη λιβελούλα που τα υπερσπαει). Αλλά ο τύπος από την πρώτη στιγμή που βρέθηκε στο χώρο είτε μας αρέσει είτε όχι κράτησε σταθερή ταυτότητα και με αυτή εξελίχθηκε αργά και σταθερά. Ως αποτέλεσμα το προηγούμενο Σάββατο γέμισε επάξια το WE…Ο πλέον κατάλληλος να μιλάει για  “τέχνη της επιβίωσης” !