Αφορμή να γραφτεί αυτό το άρθρο, ήταν μία δημοσίευση του Phaser (Ντελίριο) στο Facebook, όπου περιέγραφε ένα διάλογο με κάποιο τύπο, που θεωρούσε πως 40 ευρώ για ένα beat είναι υπερβολικά.
Το συγκεκριμένο άτομο μπορεί να μην ήθελε να πάρει το beat τσάμπα, αλλά κατατάσεται στη μερίδα του κοινού που θεωρεί πως αφού πρόκειται για hip hop είναι τσάμπα ή ακόμα χειρότερα θεωρεί πως η μουσική αυτή δεν αξίζει τα χρήματα του. Και φυσικά αυτά τα άτομα είναι που εμπορικούς ανεβάζουν, ξεπουλημένους κατεβάζουν, όσους επιλέγουν να ζήσουν από τη μουσική τους.
Η κατάσταση αυτή οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι την τελευταία δεκαετία, δεδομένου ότι οι μεγάλες δισκογραφικές δεν επενδύουν πλέον σε ραπερς (και γενικα η δισκογαφία στην Ελλάδα είναι υπο εξαφάνηση), το 90% των album που κυκλοφορούν είναι σε μορφή mixtape, δηλαδή δωρεάν στο διαδύκτιο.
“Σίγουρα δεν μπορείς με το ‘καλημέρα’ να ζητάς 5 ή 10 ευρώ για ένα cd και χρειάζονται πολλά δωρεάν mixtapes μέχρι ο κόσμος να αγοράσει το album σου, αλλά φτασμένα συγκροτήματα δεν ρισκάρουν να πουλήσουν το cd τους. Και δεν γίνεται ένα μέτριο όνομα να ζήσει μόνο από τα λεφτά των live στην Ελλάδα.”
Η πικρή αλήθεια είναι πως σχεδόν όλοι οι μεγάλοι mcs στην Ελλάδα έχουν και “κανονική” δουλειά. Όταν κάποιος δουλεύει 40-50 ώρες τη βδομάδα, ίσως να έχει και υποχρεώσεις όπως κάποια σχολή ή οικογένεια κοκ. Πότε θα βρει χρόνο να φτιάξει μουσική?!
Ο mc που πληρώνεται για τη δουλειά του, αφιερώνει περισσότερο χρόνο στο αντικείμενό του και συνεπώς βελτιώνεται πάνω σε αυτο πολύ περισσότερο από όταν ασκεί το ραπ ως χόμπυ.
Αν αυτό συνέβαινε, κανείς δεν θα είχε παράπονο πως δεν βγαίνουν ποιοτικοί δίσκοι όπως βγήκαν το ’97.
Η παραπάνω κατάσταση που περιγράφηκε έχει δημιουργήσει την εντύπωση πως το hip hop είναι μια “παιδική χαρά” και ένας φθηνός τρόπος να το παίξεις αλήτης στο σχολείο και αφού περάσεις τα 18 σταματάς να ακούς, γιατί είναι για παιδάκια.
Το ερώτημα είναι αν θα αλλάξει τελικά ποτέ αυτή η κατάσταση.
Εν μέσω οικονομικής κρίσης είναι δύσκολο να αλλάξεις τη συμπεριφορά του ακροατή, δημιουργόντας του μάλιστα καινούργια έξοδα. Μπορεί όμως ο mc να του δώσει ένα δίκαιο deal, όπως π.χ. ένα tshirt και stickers μαζί με το cd σε μια πολύ καλή τιμή περίπου 12 ευρώ (ας φαίνεται μικρό το ποσό μπορεί να έχει μεγάλο κέρδος ο καλλιτέχνης). Ο fan σίγουρα θα το εκτιμήσει, θα το ‘τιμήσει’ και στο τέλος και οι δύο πλευρές θα μείνουν ευχαριστημένες.
Με τον καιρό ο ακροατής θα εκτιμήσει την ευχαρίστηση που του δίνει το cd που μπορεί να έχει στα χέρια του σε σχέση με ένα φάκελο με mp3 στον υπολογιστή του και πιο εύκολα θα πληρώνει ένα μικρό ποσό για τη μουσική που αγαπά.
Για να ελπίζουμε σε μία αλλαγή νοοτροπίας όμως, πρέπει να αλλάξουμε και εμείς οι ίδιοι.
Ένας mc δεν θα μπορέσει ποτέ να ζήσει από το rap αν δεν είναι διαθετιμένος να δώσει 50€ για ένα beat και αρκετά χρήματα για επαγγελματατική μίξη και μαστερ.
Σημείωση: Οι παραπάνω απόψεις ισχύουν για όλα τα στοιχεία του hip hop. Στη τελική το να κάνει κάποιος, την ασχολία που γουστάρει, δουλειά του είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να έχει κάποιος.
Όλες οι γνώμες και απόψεις δεκτές σε σχόλια, facebook, twitter.
Leave a Reply