Ε ναι, είναι γεγονός, επέστρεψε και επίσημα το review δίσκων. Γουελ, έχω αρκετό καιρό να γράψω ‘’ολικό review’’ και ακόμα περισσότερο καιρό να βγει κάτι που να με κάνει να θέλω να γράψω και να μιλησω περαιτέρω, σαν να έχει χαθεί τον ενδιαφέρον. Λες και ότι βγαίνει είναι απλά μουσική που ακούει ο κόσμος, έτσι χωρίς νόημα. Κάθε φορά που κυκλοφορεί δίσκο κάποιος από το Above the hood, έχω την κρυφή ελπίδα ότι θα έχει κάποιο skit, κάποια συμμετοχή, κάαααατι που θα μας δώσει λίγο Above the hood. Εδώ και πολλούς μήνες λέω θα κάνω μία αφιερωματάρα για το crew της γενιάς μου και όλο το αναβάλλω προκλητικά. Τέλος πάντων, το Above ήτανε golden era, ήτανε super group, ήτανε φαινόμενο.
Κυκλοφόρησαν iconic και classic κομμάτια και γενικότερα νομίζω υπήρχε μια περίοδος που ότι κυκλοφορούσε το Above ήτανε κορυφή, όπου και αν πήγαιναν το γέμιζαν. Το Above στιγμάτισε την γενιά. (Υπάρχει η αντίστοιχη playlist όπως κάθε εβδομάδα στο τέλος του άρθρου) Θεματολογία, ρίμες, word play, αισθητική, σκηνική παρουσία, χημεία, delivery, αδιαμφισβήτητα God Tier group. Εν τω μεταξύ, συνειδητοποίησα ότι σαν γκρουπ έχουν βγάλει έναν δίσκο. Θυμόμουν το ΠΑΝΔΩΡΑ σαν ντεμπούτο δίσκο γιατί είχα δει την παρουσίαση δίσκου στην Αθήνα και πρώτη φορά που τους είδα όλους μαζί + Zeroday & Saske, τι να πω, Mandella Effect. Υπόσχομαι να γράψω αφιέρωμα για Above the hood.
Οκέι, το παραδέχομαι μου είχε λείψει ο Smuggler. Έχουν περάσει 4 χρόνια από το Α&Ω, έχει αλλάξει ο ήχος παααρα πολύ, υπάρχει αααπειρο υλικό, και οφείλω να τοποθετηθώ και να πω πως μου έλειπε η αισθητική του Smuggler. Ψυχοπαθείς σειριακοί δολοφόνοι, σκάκι, εξωγήινοι, ‘’επιστημονικοί’’ προβληματισμοί, με λίγα λόγια αισθητική Smuggler. Για την ιστορία, το εξώφυλλο του βιβλίου μου ‘’βγήκε’’ από κομμάτι του Smuggler που το άκουγα στον ύπνο μου και ξύπνησα λέγοντας ‘’Θα πίνω ξύδια με τον Bob Lazar σε ΑΤΙΑ’’ Μην τα πολυλογώ, ψάξτε για τον τύπο, έχει πολύ ενδιαφέρον η ιστορία του.
S/o στον Bob Lazar.
Ας μείνουμε λίγο ακόμα στο παρελθόν. Το Α&Ω ήτανε εκπληκτικό πρότζεκτ, αν και έχω την αίσθηση ότι δεν είχε μεγάλη απήχηση, καλά και το 2019 ήτανε περίεργη χρονιά, απλά θυμάμαι ότι τύπου είχα πάρει άδεια από την δουλειά για να τον ακούσω και να γράψω το review για τον δίσκο. Και νομίζω παίζει να είναι από τα αγαπημένα μου review και από τις αγαπημένες μου δουλειές για το 2019 και η παρουσίαση του δίσκου ήτανε τοπ. Ο δίσκος Είχε μέσα κομματαρες, συμμετοχαρες και ένα ακραίο videoclip του ομώνυμου κομματιού του δίσκου. Για την ιστορία, ψάξτε για το ΚΛ.ΙΟΣ, αξίζει τον κόπο, δεν υπάρχει Spotify, μόνο YouTube. Νομίζω κάπου εδώ πρέπει να σταματήσω να πλέκω το εγκώμιο του παρελθόντος και να εναρμονιστώ στο σήμερα.
Δεκέμβρη του 23 λοιπόν. Άκουσα αρκετές φορές τον δίσκο, και τις 3-4 φορές απανωτά. Στην αρχή μου ξένισε ο ήχος δεν θα πω ψέματα. Μετά από αρκετές ακροάσεις, ήρθε η ώρα να εκφέρουμε μια άποψη για τον δίσκο. Ο δίσκος αρχικά είναι 100% Smuggler. Παραγωγή, μίξη, mastering όλα ο ίδιος όπως ήταν αναμενόμενο. Από συμμετοχές έχουμε την Σωτηρία Βιώνη σε δύο κομμάτια, στο ένα εκ των δύο βρίσκουμε και τον Snub, τον Long3 & τον Rapide στο ίδιο κομμάτι.
Ο δίσκος, αποτελείται από 10 κομμάτια, συνολικής διάρκειας 34 λεπτών. Από το πρώτο κομμάτι αντιλαμβάνεσαι την αισθητική και τον ήχο του Smuggler. Ωστόσο, δεν έχουμε intro, outro και skit. Σε όλο τον δίσκο βρίσκουμε αρκετές αναφορές σε παλαιότερα κομμάτια και μου άρεσε αρκετα αυτό το στοιχείο. Σε ένα σημείο λέει ‘’Αυτό για όσους έβαλαν μα δεν ζεστάθηκαν φέτος’’ call back στον αμανε του πεισματαρη στο κομμάτι Βαρύς και σκέτος, που νομίζω είναι από τα κομμάτια που ξεχώρισα στον δίσκο. Επίσης, στον δίσκο βρίσκουμε διάσπαρτες αναφορές σε ‘’παλαιότερους χαρακτήρες’’ όπως για παράδειγμα στο ΄΄Ένοχος΄΄ που έχουμε την σκιαγράφηση ενός κατα συρροή δολοφόνου, μία αναφορά στον Bob Lazar στο ίδιο κομμάτι και στο κομμάτι ‘’Bansko’’ αναφέρει τον σκακιστή Magnus και τον Dexter.
Το κομμάτι Περιοδοντίτιδα, σκληρό κομμάτι και έχει ένα ωραίο λογοπαιγνιο με τον ΄΄Son Goku΄΄ και μία ατάκα ‘’οι υπόλοιποι δεν κάνουν ραπ είναι alternative’’ Το ρεφραίν δεν το κατάλαβα να πω την αλήθεια, αν και έχω την αίσθηση ότι αυτό το κομμάτι και το ΄΄Γείτονες΄΄ έχουν μία σχετική σύνδεση μεταξύ τους. Η εκτίμηση μου, είναι πως πρόκειται για μία ιστορία/αναφορά σε κάποιον αντι ήρωα τύπου Dexter / Zodiac (αν κάποιος το ‘’αποκωδικοποίησε’’ πείτε το στα comments)
Εν συνεχεία, έχουμε το ‘’Πετάλο’’ και μετέδωσε τα γηπεδικά/ Above the hood vibes και νομίζω ότι θα το ευχαριστηθούμε αρκετά σε live. Μου άρεσε φουλ που είπε ‘’Χρωστάμε τον δίσκο’’ Ρε φίλε ναι. Όταν είχε βγει το ‘’Bad Company’’ το είχαμε πιστέψει ότι θα βγει δίσκος. Στο κομμάτι Σαφράν έχουμε μία επική εναλλαγή στην παραγωγή και o Smuggler παραδίδει μαθήματα μουσικής παραγωγής και ναι ρε φίλε, κάτι τέτοιες λεπτομέρειες είναι που δίνουν άλλη αύρα στον δίσκο.
Στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου με τίτλο Γείτονες, έχουμε ένα storytelling κομμάτι, αρκετά βαρύ. Και νομίζω η ιστορία από πίσω έχει τρομερό ενδιαφέρον. Και κλείνοντας έχουμε το ‘’John Locke’’ Ο κύριος αυτός, ήτανε αρκετά πράγματα στην εποχή του, φιλόσοφος, ιατρός κ.α και από ότι φαίνεται επηρέασε αρκετά τον καλλιτέχνης μας. Κάνει κάποιες αναφορές σε προσωπικό επίπεδο και μου άρεσε που έκλεισε τον δίσκο με τον στίχο ΄΄το κουτί της Πανδωρας ποιος θα το ανοίξει’’
Εν κατακλείδι, έχουμε έναν δίσκο Smuggler. Ένιωσα, πως όλος ο δίσκος ήτανε μία μουσική ανασκόπηση-ενδοσκόπηση. ‘Εχω την αίσθηση πως άκουσα όλες τις μουσικές του Smuggler. Τις επιρροές, τα ερεθίσματα, τα συναισθήματα, τις ιστορίες και γενικότερα, πως προσπάθησε να επαναπροσεγγίσει τον ‘’χαρακτήρα΄΄του.
Αυτά για τον δίσκο του Smuggler, ευχαριστώ όσους διαβάσατε μέχρι τέλους, αυτό ήτανε το review μας για το Γείτονες, πείτε μας στα σχόλια τις εντυπώσεις σας.
ΥΓ:1 Ακόμα είναι Above, ακόμα το κρατάμε…
ΥΓ:2 Ακούστε το Α&Ω…
ΥΓ:3 Και μένα μου λείψατε..
ΥΓ:4 Αγαπημένος ράπερ πες τους Θοδωρης Χατζοπουλος
Leave a Reply