Πριν βιαστείς να κρίνεις κάτι, μάθε πέντε πράγματα γι’ αυτό

Δυστυχώς, το γεγονός ότι μια μεγάλη πλειοψηφία ανθρώπων-ακροατών, θεωρούν το hip hop μια πρόχειρη και “ρηχή” μουσική που δεν προσφέρει κάτι, παρά μόνο να εξυμνεί την αλητεία και τα ναρκωτικά έχει αποκτήσει διαχρονική μορφή. Πάντα υπήρχαν εκείνοι που είχαν αυτή την άποψη για αυτή τη μουσική και θα υπάρχουν πάντα, όσο ακραία δείγματα αυτής της μουσικής γίνονται πρότυπα και αποτελούν το σήμα κατατεθέν αυτού του είδους.
Προσωπικά ακούω αρκετά χρονάκια αυτή τη μουσική για να μπορώ να αντικρούσω τέτοιου είδους γνώμες και να “προστατεύσω” τη μουσική με την οποία μεγάλωσα. Προφανώς δε μπορώ να απευθυνθώ ξεχωριστά σε κάθε έναν από αυτούς τους ανθρώπους και προσωπικά δεν τους κατηγορώ. O καθένας μπορεί να εκφράσει ελεύθερα την άποψη του, άλλα θεωρώ πως το συγκεκριμένο είδος μουσικής είναι αρκετά παρεξηγημένο, ειδικά στην Ελλάδα καθώς στο εξωτερικό ήταν, είναι και θα είναι αρκετά ψηλά.
Σκέφτηκα λοιπόν να ανταποκριθώ στα “κακώς κείμενα” με ένα δικό μου τρόπο. Στη συνεχεία αυτού του άρθρου παραθέτω δέκα ελληνικά hip hop κομμάτια που αποδεικνύουν ότι αυτή η μουσική δεν είναι αυτό που φαντάζονται κάποιοι. Η μουσική αυτή αποτελεί κατάθεση ψυχής, “διδακτικό υλικό” και πάνω από όλα είναι “handmade” και όχι “made by Foivos”
Ακόμα και αν δεν σας αρέσει κάτι τόσο πολύ, σεβαστείτε το γεγονός ότι πρόκειται για ένα, ως επί το πλείστον ανεξάρτητο ρεύμα, όπου ο καλλιτέχνης γράφει και τραγουδά, και το στίχο μελοποιεί κάποιος από τον δικό του “κύκλο” και στις περισσότερες περιπτώσεις πληρώνει όλα τα έξοδα, για να κυκλοφορήσει τη δουλειά του από τη τσέπη του, δεν τον πηδάει κάποιος για να βγάλει δίσκο, if you know what i mean…
Στη συνεχεία του άρθρου παραθέτω δέκα ελληνικά hip hop κομμάτια, που κατ’εμέ διδάσκουν και μας δίνουν τροφή για σκέψη και γενικά καταρρίπτουν το μύθο που πλανάται και αναπαράγεται χρονιά τώρα..enjoy.

10. Fullface – Η Μικρή Αγάπη

“Μια φορά κι έναν καιρό σ’ένα σπίτι κατοικούσε ένα κοριτσάκι εφηβικής ηλικίας
παιδάκι όμορφο σαν την αγάπη
Αγάπη τ’ονομά της ήταν Αγάπη
πάλι θα στο ξαναπώ μη ξεχάσεις”

Προσωπικά όταν άκουσα για πρώτη φορά αυτό το κομμάτι, η τρίχα μου σηκώθηκε “κάγκελο”. Ένα αλληγορικό τραγούδι που μιλάει για την αγάπη που χάθηκε στις μέρες μας. Τρομερά lyrics από Iratus και πολύ καλό video clip που “προσωποποιεί” την αγάπη ως μια μικρή κοπέλα που κακοποιείται από τον σκληρό πατέρα της, που αντιπροσωπεύει όλους εκείνους εκεί έξω που ξεχάσαν τι σημαίνει να αγαπάς τον συνάνθρωπο σου…

9. 12ος Πίθηκος – Ο Μαχητής

“Ο μαχητής θα πέσει κάτω, μα ο,τι και αν γίνει θα σηκωθεί
ο μαχητής θα πέσει κάτω, μα δεν τα παρατάει γιατί έτσι του έμαθε η πουτάνα η ζωή”

Άπειρα respect για 12ο, αλλά λίγο περισσότερο για αυτό το κομμάτι-motivation που μας χάρισε πέντε χρόνια πριν. Ένα κομμάτι ύμνος, για όλους εκείνους τους μαχητές εκεί έξω που παλεύουν καθημερινά για να επιβιώσουν, να γίνουν καλύτεροι, να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους και να σταθούν στα ποδιά τους..”σημασία δεν έχει πόσες φόρες θα πέσεις και το πόσο θα μείνεις κάτω..σημασία έχει να ξανασηκωθείς, γιατί όταν ξανασηκωθείς θα είσαι πιο δυνατός και τίποτα δε θα σε σταματάει…”
Τη γροθιά σου ψηλά για το μαχητή!

8. Ραψωδός φιλόλογος – Φωτογραφίες

“Δώσ’μου ένα τρόπο για να αναστήσω το χρόνο, από το κιτρινισμένο φωτογραφικό χαρτί
να γυρίσουν τις ζωές μας πριν μάθουμε για τον πόνο, για ένα διάλειμμα ακόμα στην αυλή”

Δε χρειάζονται συστάσεις για τον Αλέξανδρο a.k.a Ραψωδό Φιλόλογο..Το εν λόγω κομμάτι μιλά για αναμνήσεις και γλυκόπικρα συναισθήματα που όλοι μας έχουμε από την παιδική μας ηλικία και τη νοσταλγία για εκείνα τα χρονιά, μέσα από φωτογραφίες. Ποιος από σας δε θα θελε να ξαναζήσει στιγμές από τα παιδικά του χρόνια;

7. ΤΖΑΜΑΛ – Η ΦΑΒΕΛΑ

”12ώρα κάθε μέρα δουλεύουμε για ψίχουλα
Οι πλούσιοι μας λένε να τα βλέπουμε όλα ψύχραιμα
Μάθαμε να ζούμε στης Ευρώπης τη Φαβέλα
Μάθαμε ν’αντέχουμε πέρα για πέρα
Δε μασάμε, πάμε, αλήτικα αγαπάμε
Αλήτικα μισούμε γι’αυτό δε μας αγαπάνε
Μάθαμε να ζούμε στης Ευρώπης τη Φαβέλα
Και κάναμε αδερφό μας το φόβο και την τρέλα”

Από το σόλο δίσκο του Τζαμάλ “Η φαβελα”. Μια ευχάριστη έκπληξη όλος ο δίσκος, όπως και του Λέξαρου το 2014 (Τ.Κ.Π), που δείχνει ότι τα Βόρεια Αστέρια είναι εδώ και κρατάνε το χιπ χοπ του Βορρά στις πλάτες τους..στίχος γεμάτος ρεαλισμό που σχολιάζει “δρομάτα” την τραγική κατάσταση που επικρατεί στη χωρά μας, σοκάρει και συγκινεί παράλληλα, μελωδία ταιριαστή με το ύφος του κομματιού που προκαλεί θλίψη. Εύστοχος παραλληλισμός της Ελλάδας ως φαβέλα της Ευρώπης. Το εν λόγω κομμάτι άνετα θα μπορούσε να βρίσκεται και στην πρώτη θέση του top ten, κατά τη γνώμη μου.

6. Στους δρόμους – Μουσικοί Ισοβίτες feat Δ.Π.Θ

”Σσσσσς, μην μιλάς, καταγράφεται κάθε λέξη που λες, και λέω
στου κόσμου τον πάτο ονειρεύομαι πως επιπλέω, δεν βλέπω τίποτα νέο
και αν υπάρχει κάτι που μας κάνει μοναδικούς είναι ό,τι μας βγαίνει πηγαίο, ελεύθεροι
κόβουμε βόλτες πάνω κάτω σε μια μεγάλη αυλή δημιουργήσαμε ανάγκες, που αν θες να τις
καλύψεις κάπως θα κάνεις απάτες, στη ζούγκλα του μπετόν που κάποιοι μπάτσοι την είδαν
προστάτες
και ζουν πελάτες, όπου κοιτάς άγνωστες φάτσες”’

Διαχρονικό, ωμό και άκρως επίκαιρο κομμάτι από Μουσικούς Ισοβίτες μαζί με ΔΠΘ. Κομμάτι που βγάζει οργή, ενάντια στη πολίτικη τρομοκρατία και τις δυνάμεις καταστολής.
Κοινωνία ώρα μηδέν…
”Αφιερωμένο στη Γαλλία, όπου ακόμα τριγυρνάνε οι ψυχές στους δρόμους στους οποίους δε χωρούν αφεντικά και απειλές , στους δρόμους που σκοτώθηκαν γιατί δεν βγάλαν γλώσσα , μα μολότοφ και γροθιές..”

Καλό παράδεισο Αλέξη Γρηγορόπουλε!
Καλό παράδεισο Killa P!

5. Στίχοιμα – Ταξιδεύω

”Πάω από δω, πάω από κει και κάπου στην Αμερική
στις γειτονιές που οι ήρωες μου μεγαλώσαν εκεί
εκεί που αυτοί οι τρελοί φτιάξανε κάτι για μένα
χορεύανε σε μουσαμάδες βάφανε τρένα”

Μια γρήγορη ιστορική ανάδρομη, ένα όμορφο στιχουργικό ταξίδι στην Αμερική, εκεί που η κουλτούρα μας πήρε σάρκα και οστά, στην Κίνα, το Ισλάμ, την Αίγυπτο και την κατασκευή πυραμίδων, τη Ρώμη και πίσω πάλι, στην όμορφη παλιά Αθήνα. Το ταξίδι ολοκληρώνεται στη Γερμανία με την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Δε χρειάζεται να πούμε πολλά για τον Βαλάντη, όσοι ακούν ραπ τον ξέρουν και τον εκτιμούν για αυτά που έχει προσφέρει στο ελληνικό χιπ χοπ. Υπήρχαν πολλά κομμάτια του, που ήθελα να βάλω στο νούμερο 5 αλλά τελικά επέλεξα αυτό που με έχει αγγίξει περισσότερο.

4. Bήτα Πεις – Όνειρα Σβήνουνε

“Και τελικά κοιτά να δεις που όνειρα σβήνουνε
πανικός παντού
Κοιτά να δεις, κράτημα στο φως για να βγεις
από τα ψέμματα που ζεις
Έφτασες 20 μ’ακόμα υπνοβατείς
και βρήκες τρόπο τελικά για να κρυφτείς
απ’τα προβλήματα
μες τα στενάκια της ντροπής
αυτό επέλεξες να ζεις.”

Το ίδιο πρόβλημα που αντιμετώπισα στο Νο 5 αντιμετώπισα και εδώ. Ειλικρινά δυσκολεύτηκα να επιλέξω ποιο κομμάτι θα βάλω από Βητα Πεις. Είναι ένα από τα συγκροτήματα με τα οποία μεγάλωσα, ακολούθησα σε όσες περισσότερες συναυλίες μπορούσα και το συγκρότημα που με εξέφραζε και με εκφράζει ακόμα στο 100%. Το συγκεκριμένο κομμάτι δε χρειάζεται πολλές συστάσεις, πολλοί το χαρακτήρισαν και “προφητικό” και σε πολλά σημεία αυτό επαληθεύεται. Παραγωγάρα με λούπα από το γνωστό “The house of the rising sun” από Animals που “ντύνει” όμορφα το στίχο, που στόχο έχει να αφυπνίσει τους νέους που πέφτουν θύματα των ναρκωτικών και όλους εκείνους που πέφτουν θύματα της πολίτικης προπαγάνδας.

“ευχαριστώ μα δε θα πάρω απ’το χάπι που δίνουν να μην ξυπνήσεις”

3. Εισβολέας – Το Αφήσαμε Για Αύριο

“Ρίξε ένα χαμόγελο, άστα αίτια, ζούμε την ζωή κάθε στιγμή σαν περιπέτεια, το σήμερα ,το τώρα συγκεκριμένα, ας μην το οργανώσουμε και ας βγάλουμε απωθημένα!”

Νομίζω δε χρειάζεται να μιλήσω για τον Λιάκο. Άπειρο σεβασμό για τον Εισβολέα και για την κομματάρα αυτή. Σεβασμός και στον Έλληνα συγγραφέα και λογοτέχνη Χρόνη Μίσσιο που ακούγεται στο κομμάτι.

“Έτσι μ’αυτή την κωλοεφεύρεση που την λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες μας σαν να είναι βάρος..και μας είναι βάρος, γιατί δεν ζούμε κατάλαβες..μόνο κοιτάμε το ρολόι, να φύγει κι αυτή η ώρα να φύγει κι αυτή η μέρα, να έρθει το αύριο και πάλι φτου κι απ’την αρχή……”

“Κάποιοι άνθρωποι δεν λογαριάζουν τα λεφτά τους μέχρι να τους τελειώσουν. Κάποιοι άλλοι κάνουν το ίδιο με το χρόνο τους.”
Βόλφγκανγκ Γκαίτε

Μην σας ξεγελάει ο χρόνος,δεν θα ζήσετε για πάντα..φροντίστε όμως με τις πράξεις σας να μείνετε “για πάντα”…μην το αφήνετε για αύριο ρε!

2. Razastarr – Όπως Τότε

RAZASTARR ΡΕ! Εδώ δε θα βρεις τα τρελά skills και τις τρελές παράγωγες, εδώ θα συναντήσεις το χιπ χοπ στην αγνή μορφή του και αν είσαι της γενιάς μου μια γλυκόπικρη νοσταλγία για το χθες,για τον αυθορμητισμό εκείνης της εποχής, την παρέα, τις φίλιες και την παιδική αθωότητα, όπως τότε που μια μπάλα σε κρατούσε μέχρι αργά έξω στις αλάνες. Όπως τότε που ζούσες την κάθε μέρα στο έπακρο, όπως τότε που άπλα πράγματα αρκούσαν για να σε κάνουν ευτυχισμένο. Όπως τότε, που τις καλύτερες στιγμές σου δεν χρειάστηκε να τις κοινοποιήσεις στο Facebook και στο Instagram. Όπως τότε…

1. FF.C – Όσα μου ‘μαθες Εσύ

“Όσα μου ‘μαθες εσύ μένουνε για πάντα χαραγμένα
Σε βινυλίου χαρακιές, σε ζωγραφιές πάνω σε τρένα
Και όσα μου ‘μαθες εσύ τώρα που φτάνω τα τριάντα
Τα φύλαξα όλα εδώ σ’ ένα ρυθμό και μια μπαλάντα”

Μιας και το άρθρο αναφέρεται στο τι μας έχει δώσει και διδάξει το hip hop, δε θα μπορούσα να βάλω στην πρώτη θέση κάποιο άλλο συγκρότημα η καλλιτέχνη πέρα από τους FFC .Συγκρότημα ορόσημο για το hip hop στην Ελλάδα, τους χρωστάμε πολλά, όσα χρόνια και αν έχουν περάσει, όσο και αν αλλάξει η μουσική μας. Επέλεξα αυτό το κομμάτι, γιατί ποιος μπορεί να μιλήσει πιο αγνά για την αγαπημένη μας κουλτούρα πέρα από τον Κώστα Κουρμενταλα?

Όσα μου μάθατε εσείς, τώρα που φτάνω τα τριάντα, τα φύλαξα όλα εδώ σε ένα ρυθμό και μια μπαλάντα. Ευχαριστώ!

Φίλε αναγνώστη, όταν θα το διαβάζεις αυτό θα βρίσκομαι κάπου μακριά..θα “ταξιδεύω” σε χώρες μακρινές, ψάχνοντας για την “μικρή αγάπη”. Θα γνωρίσω “μαχητές” και θα τους σφίξω το χέρι, γιατί κατοικούν μέσα στη “φαβέλα” και αγωνίζονται καθημερινά για να επιβιώσουν! Θα έχω για αποσκευές μονάχα μερικές “φωτογραφίες” ώστε να μην ξεχάσω τα αγαπημένα μου πρόσωπα και να τους κουβαλάω πάντα πάνω μου, ώστε να μη μου λείψουν ποτέ. Θα παίξω μπάλα με παιδιά “στους δρόμους” της Αργεντινής και θα γελάμε σαν να ‘χουμε ξεχάσει όλα εκείνα τα προβλήματα που καθημερινά μας στοιχειώνουν, φωνάζοντας πως μονή πατρίδα μας είναι τα παιδικά μας όνειρα. Θα το ζήσω “όπως τότε”. Δε θα “αφήσω για αύριο” τη ζωή μου, θα ζω την κάθε μέρα μου σαν να είναι η τελευταία. “Όνειρα σβήνουνε” το ξέρω, αλλά όνειρα ξαναγεννιούνται! Αναβιώνουν από το πάθος μας για τη ζωή και το φως της ελπίδας. Το βράδυ θα πέσω για ύπνο γεμάτος, σκεπτόμενος πως “όσα μου έμαθες εσύ” με άνδρωσαν, με κάναν πιο σοφό, με δίδαξαν.
Κάποιοι είδαν το hip hop και είπαν “αλητεία, ναρκωτικά, λεφτά και χλίδα”, εγώ είδα το hip hop και είπα “αυτό τελικά είναι ποίηση φίλε μου…”

Υ.Γ. : Σίγουρα με αυτό το top ten δεν κάλυψα ούτε το 1/10 από το υλικό που αντιπροσωπεύει αυτό το είδος μουσικής. Πολλοί ίσως πείτε “ρε τρελέ που είναι ο τάδε?”. Θα υπάρξει και δεύτερο part γιατί σε ένα μόνο άρθρο δε μπορείς να χωρέσεις τόσους καλλιτέχνες.
Υ.Γ. 2: Ξεκίνησα να γράφω το συγκεκριμένο άρθρο με τρελή διάθεση και λίγο σαρκαστικό τόνο, φτάνοντας στο Νο 1 και ακούγοντας το κάθε κομμάτι ξεχωριστά, γράφοντας παράλληλα την κριτική μου γι’αυτό, έπεσα ψυχολογικά και κατέληξα να αναπολώ με πικρία τα καλύτερα μου χρόνια…