To hip hop ανέκαθεν έδινε-περνούσε μηνύματα,άλλες φορές θετικά και άλλες αρνητικά. Αν ρωτάτε την γνώμη μου,πιστεύω πως δεν υπάρχει λάθος μήνυμα σε κανένα κομμάτι, είναι τέχνη,και είναι αρκετά περίπλοκη. Η χρήση των λέξεων δεν γίνεται πάντοτε με την κυριολεκτική τους έννοια,τις περισσότερες φορές παρομοιάζονται καταστάσεις είτε για να βγει ένα βαθύτερο νόημα,άλλες φορές για να «γελάσει» ο κόσμος και κατ’ επέκταση να περάσει καλά (και άλλες φορές απλά για να κάνει ρίμα). O καθένας με τον τρόπο και με όποιο στυλ ικανοποιεί τα γούστα του,την δεδομένη στιγμή που έχει «ανάγκη» να ακούσει κάτι. Δεν μπορεί κανείς να το κρίνει με αντικειμενικά κριτήρια, όλοι αντιλαμβάνονται ένα μήνυμα, αλλά τις περισσότερες φορές δεν είναι αυτό που χρειάζεσαι.
Κάποιες φορές, κυριαρχεί ένα συναίσθημα αποξένωσης από τον περίγυρο. Όπου το υποκείμενο βρίσκεται σε μία κατάσταση εσωτερικού πνιγμού και ζητάει απελπισμένα κάτι «δικό» του για να νιώσει να θυμηθεί και πάλι ποιος είναι. Είναι το ίδιο συναίσθημα που σε πιάνει και δεν ξέρεις τι να ακούσεις. Απλώς πατάς skip σε όλα τα κομμάτια,μέχρι να έρθει αυτό το κομμάτι ή αυτό το άλμπουμ. Από την αρχή ήξερες τι ήθελες να ακούσεις, απλά δεν ήξερες πως να το ψάξεις.
Άλλες πάλι φορές σε πιάνει ένα αίσθημα,να φύγεις μακριά! Μακριά από όλους και από όλα! Αυτή η μουσική σου κρατάει συντροφιά,στον μακρύ δρόμο που επέλεξες να ζεις. Ακούς αυτή την φωνή που σου λέει «Φερε τα κλειδιά» και βρίσκεσαι να οδηγάς μέσα στην νύχτα. Χωρίς προορισμό,χωρίς εκκίνηση, μόνο εσύ,μπροστά στον λαβύρινθο των σκέψεων και συναισθημάτων που έχεις δημιουργήσει. Η μοναδική παρέα που έχεις είναι αυτή, της μουσική που ακούς. Είναι η μουσική που ακούς όταν είσαι με τον εαυτό σου και μόνο.
Είναι αυτές οι μέρες,που αράζεις στο σπίτι σου. Που δεν σε ψήνει και πολύ η ιδέα του να βγεις έξω. Προτιμάς να μείνεις μέσα,και να κλειστείς στις σκέψεις σου. Κλεισμένος σε ένα κελί που έχει δημιουργήσει το μυαλό σου και μετράς τις μέρες αντίστροφα λες και πρόκειται κάτι να αλλάξει με το πέρασμα τους. Η μόνη συντροφιά είναι οι σκέψεις και ο εαυτός σου,στο σκοτάδι που τυλίγει την αόρατη φυλακή σου. Κάπου εκεί,ακούγεται αυτή η μουσική, αυτή που στην αρχή δεν ήθελες να ακούσεις. Είναι τα κομμάτια εκείνα, που απέφευγες να μοιραστείς με τους υπόλοιπους. Ήταν τα κομμάτια αυτά,που ένιωθες ότι τα έγραψες εσύ.
Ολα αυτά τα κομμάτια, είναι η σκέψη που δεν μπορείς να διοχετεύσεις σε προτάσεις, τα συναισθήματα που δεν μπορείς να μοιραστείς. Η παρέα που θες,όταν έχεις ανάγκη τον εαυτό σου. Είναι εκείνη η μουσική που φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο που περπατάς,όταν νιώθεις ξένος.
Αυτό λοιπόν είναι η Μεταμεσονύχτια Μουσική (Midnight Music). Ναι, οκαυ, αρκετοί θα πείτε ότι το ραπ είναι φτιαγμένο έτσι ώστε όλοι να μπορούν να παρομοιαστούν με κάθε ιστορία,και είναι μουσική που μιλάει στις ψυχές των ανθρώπων κλπ κλπ. Συμφωνώ,όχι με όλα,αλλά με αρκετά. Το Midnight Music πρόκειται να δώσει ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα στα στυλ που ήδη υπάρχουν. Δεν έχει target group αυτή η μουσική,είναι λόγια για ανθρώπους που ζουν και επιβιώνουν στην ζούγκλα της καθημερινότητας. Όταν ακούς αυτή την μουσική δεν θα είσαι ποτέ μόνος.
Ένα χρόνο αργότερα, μετά την τελευταία τους κυκλοφορία ως ΕΠΙΛΕΚΤΟΙ με τίτλο ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ, ο Sonqo Pura θα κυκλοφορήσει τον πρώτο του προσωπικό δίσκο. To NewJack City θα εκπροσωπεί αυτά που περιέγραψα παραπάνω,το Midnight Music. Huge Props στον Jones που έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου την μουσική παραγωγή του δίσκου,και τον John_Katehis για την δημιουργία των Logo.
Μείνετε συνονισμένοι στο www.unitedelements.gr για όλα τα χιπ χοπ νέα σε Ελλάδα και εξωτερικό και κάντε λίγο υπομονή ακόμη γιατί το ‘NewJack City’ έρχεται και είναι dope!
Leave a Reply