“Μερικές σκέψεις..”

Ξεκίνησα να γράφω αυτό το άρθρο και δεν ήξερα από πού να αρχίσω. Βλέπεις, υπάρχουν άπειρες σκέψεις πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα – και καλώς ή κακώς – είναι ένα θέμα που με κυνηγάει από πιτσιρικά, από τότε που άρχισα να εμπλέκομαι με το hip hop. Το σημερινό μας θέμα, λοιπόν, πραγματεύεται το πώς βλέπει ο καθένας μας αυτή την κουλτούρα – μουσική και τι υπόσταση της έχει δώσει, ανάλογα με την ηλικία, τα γούστα και το ποσό ”κολλημένος” είναι. Μιλάω για το ”χάσμα” που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει μεταξύ ακροατών όσον αφορά στη μουσική αυτή. Σιγουρά, όσοι ασχολείστε με το hip hop θα έχετε πάρει μέρος σε συζήτηση του τύπου ”οι FFC είναι θρησκεία, δεν ακούς ραπ αν δεν έχεις ακούσει FFC ή οι TXC είναι οι καλύτεροι ή ΖΝ σχολή μόνο ρε μουνιά” κλπ.

Όλα αυτά τα χρονιά που ασχολούμαι με το hip hop, έχω συνειδητοποιήσει το ποσό κομπλεξική φάρα είμαστε και ότι πάντα θα βρίσκουμε τρόπους να γεννάμε κόντρες και να διχάζουμε τους εαυτούς μας. Έχουμε επίσης την τάση να δημιουργούμε αντίπαλα στρατόπεδα, του τύπου ”Οldschool Αrmy vs Νewschool Αrmy”. Πραγματικά και μόνο που το γραφώ το βρισκω τέρμα γελοίο. Όσοι είστε λίγο πιο παλιοί θα έχετε προλάβει και τα forum του hiphop.gr στα καλά του, οπού και ο κάθε πικραμένος καβαλούσε το λευκό του άτι, σήκωνε ψηλά το λάβαρο που έγραφε είτε  ”Oldschool” ή ”μόνο Biggie” ή ”μόνο Tupac” και πάει λέγοντας και ορμούσε στον διαδικτυακό πόλεμο, όπου περνούσε βραδιά ολόκληρα με το να τσακώνεται με άτομα που στην ουσία άκουγαν την ίδια μουσική, για άτομα που δεν έχουν γνωρίσει ποτέ στη ζωή τους, υπερασπίζοντάς τον καλύτερα και από τη μάνα τους. Έλα παραδέξου το δεν είναι αστείο; Μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν να κάνεις θα δεις ότι ανέκαθεν ο Έλληνας ακροατής έψαχνε λογούς και αφορμές να κράξει, να τσακωθεί, να διχάσει, να εναντιωθεί χωρίς λόγο και αιτία. Θυμάσαι τότε που οι ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ είχαν βγάλει το ”Αλήθεια λέω”; Θυμάσαι εκείνους τους επικούς τσακωμούς εκείνων που υποστήριζαν το κομμάτι ενάντια σε εκείνους που υποστήριζαν το ”Και εμείς αλήθεια λέμε” του Τάκη;  Ή εκείνους που θέλαν να κάψουν τον Άσαρκο στην πυρά, ως άλλη μάγισσα του Μεσαίωνα επειδή τόλμησε να βρίσει τους FFC…ΣΟΒΑΡΑ ΤΩΡΑ?! Πιτσιρικάς ήμουν και μπορούσα να καταλάβω ότι στο εν λόγω κομμάτι δεν βρίζει όλους αυτούς, αλλά μιλούσε για μια γενικότερη κατάσταση. Δύσκολο είναι να καταλάβετε ότι όλο αυτό ήταν και ένα εμπορικό τρικ? Πόσος κόσμος έμαθε τους ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ από το ”Αλήθεια λέω” του Άσαρκου?!

Aργότερα, αφού ξεπεράσαμε το σύνδρομο ”γαμιέται ο Άσαρκος”,  περάσαμε στην πιο επική και συνάμα fake κόντρα ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ με Giants και τρωγόμασταν, λες και διακυβεύονταν η ζωή μας ολόκληρη από αυτό. Δε λέω και εγώ γούσταρα τότε γιατί ήθελα λίγη κόντρα, λίγη ίντριγκα, λίγο βρισίδι.. Αλλά μεγαλώνοντας καταλάβαινα πόσο χαζό ήταν όλο αυτό και σταμάτησα να το υποστηρίζω. Αλλά έτσι είναι ο Έλληνας γενικότερα, δώσε του τροφή για τσακωμό και τίποτε άλλο… ”Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός” / ”Barcelona ή Real” / ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ ή Giants” ”FFC η TXC” ”Pokémon ή Digimon” /  ”μουσακάς ή παστίτσιο”… Με οτιδήποτε μπορεί να καταπιαστεί προκειμένου να ξεκινήσει ένα καυγά… Το έχει στο αίμα του. Αυτή η κατάστασή πάντα θα επικρατεί στο hip hop. Τότε οι ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ και οι Giants τώρα ο Slogan και ο Light. Και δε μπορώ να καταλάβω ποια η ουσία και το νόημα όλου αυτού του εμφυλίου πολέμου; Ποιο το κέρδος; Περιμένουμε μια μικρή αφορμή για να χωριστούμε αμέσως σε στρατόπεδα και να τσακωθούμε μεταξύ μας, τα diss που έχουν βγει κατά καιρούς έτρεφαν το μίσος μας και ακόνιζαν τα ”ξίφη”  μας… Εν ολίγοις δυο γάιδαροι μάλωναν σε ξένο αχυρώνα..

Είχα γνωρίσει και έκανα παρέα με πολλά παιδιά που υποστήριζαν διαφορά είδη μουσικής, αλλά αυτούς που παραδέχτηκα περισσότερο, επειδή έτυχε να τους ζήσω λίγο καλύτερα, ήταν οι μεταλλάδες. Παρατήρησα πώς, ενώ και σε αυτή τη μουσική μπορούσες να ακολουθήσεις και να υποστηρίξεις διάφορα είδη και ενώ είσαι μεταλλάς να γουστάρεις περισσότερο heavy metal ή power metal ή death metal, παρόλα αυτά υπήρξε αλληλοσεβασμός για τις προτιμήσεις τους καθενός και μια αρμονική ”συμβίωση”. Ξέρεις γιατί; Γιατί βρίσκονται όλοι στην ίδια ”βάρκα”, απλά ο καθένας έχει τα γούστα του και γιατί πάνω από όλα σέβονται τη μουσική! Γιατί οτιδήποτε απαιτεί χρόνο, κούραση, μεράκι και κατάθεση ψυχής πρέπει να το σέβεσαι, όχι να το χλευάζεις, ειδικά όταν ανήκει στη μουσική που επέλεξες να ακούς! Κάθεσαι σε μια παρέα μεταλλάδων η ροκάδων και ακούς απόψεις, όμορφες τοποθετήσεις και δημιουργικές σκέψεις. Κάθεσαι σε παρέα χιπχοπάδων και ακούς βρισιές και τσακωμούς. Και σε αυτό φταίει η παιδεία που έχουμε λάβει σαν ακροατές και τα ερεθίσματα που είχαμε όσο μεγαλώναμε, γιατί όταν οι καλλιτέχνες που αγαπάς υποστηρίζουν αυτές τις κόντρες και τις αναθερμαίνουν, ρίχνοντας  λαδί στη φωτιά, τότε πώς θα γίνεις και εσύ καλύτερος και τι παιδεία να αποκτήσεις?

Δεν υπάρχει λόγος εσείς οι μεγαλύτεροι που μεγαλώσατε με FFC και TXC και Ημισκούμπρια να χλευάζετε το νέο ρεύμα ή εσείς που γεννηθήκατε αργότερα και έχετε αλλά ακούσματα να μην σέβεστε τις ρίζες και την ιστορία αυτής της μουσικής, που τα προαναφερθέντα συγκροτήματα δημιουργήσαν. Προφανώς μιλάμε για διαφορετικές ηλικίες, διαφορετικά ερεθίσματα, διαφορετικά βιώματα και διαφορετικά γούστα! Στο φίλο μου αρέσει περισσότερο ο μουσακάς γιατί γουστάρει μελιτζάνα , εμένα μου αρέσει περισσότερο το παστίτσιο γιατί γουστάρω μακαρόνι. Και τα δυο φαγητά όμως. ΓΑΜΑΝΕ! Για να μην αρχίσω να μιλάω για Pokémon και Digimon και γίνω πιο σκληροπυρηνικός.

 Οι εποχές αλλάζουν, η μουσική εξελίσσεται, τώρα αν πάει προς το καλύτερο ή το χειρότερο είναι εάν καθαρά υποκειμενικό θέμα, για αυτό πρέπει απλά να λέμε τη γνώμη μας και όχι να την επιβάλλουμε. Γουστάρουμε το παλιό αλλά αποδεχόμαστε το καινούριο και δεν τσακωνόμαστε, ούτε προσπαθούμε να αλλάξουμε τη γνώμη του άλλου γι’ αυτό. Συζητάμε, διαφωνούμε με υγιή τρόπο, λέμε την άποψη μας και σεβόμαστε την άποψη του συνομιλητή μας. Δεν δύναται, εν έτη 2017 να υπάρχουν ακόμα κόντρες για το αν είναι καλύτερος ο Biggie ή ο Pac. Είναι τουλάχιστον αστείο, γιατί πρόκειται για δυο θρύλους του είδους. Η μόνη συζήτηση που δέχομαι πάνω στο συγκεκριμένο θέμα είναι του τύπου ”Κοίτα legends και οι δυο αλλά γουστάρω πιο πολύ Biggie γιατί έχει πιο funky ύφος και είναι πιο δρομάτος ή ”γουστάρω πιο πολύ Pac γιατί ο στίχος του με αγγίζει περισσότερο”. Επίσης, κάποιοι από εσάς τους παλιούς, αφήστε αυτό το υπεροπτικό υφάδι του ξερόλα και αν όντως σας ενδιαφέρει τόσο αυτή η μουσική προσπαθήστε να εξηγήσετε στους νεότερους πως ξεκίνησε και γιατί πρέπει να σέβονται αυτούς που ”το έφεραν πρώτοι”

Οι περισσότεροι από σας που κράζετε τον Υποχθόνιο για τα τραγούδια του, καυλώνατε με το κουπλέ του στο ”Βρόμικες πίστες”, όσοι κράζατε τους ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ για το ”Αλήθεια λέω” σας σηκώνονταν η τρίχα όταν ένα μαγαζί ολόκληρο τα έκανε πουτάνα στη ”Χρονιά των δρόμων”, όσοι βρίζατε τους TXC λέγοντας τους εθνικιστές βάζατε τέρμα στο σπίτι σας το ”Να τους δω να τρέχουν” και γουστάρατε και όσοι λέγατε πόσο φλώρος είναι ο Μηδενιστής, που ζωγραφίζει αστέρια και γράφει ερωτικά τραγούδια, το ”Μεγάλος Ήρωας”. Κατακρίνετε τον Slogan για το autotune και τους στίχους που γράφει πλέον αλλά κάποτε λέγατε ”KLMT UNION ΜΟΝΟ!!” Ξεκολλάτε, για τους ιδίους καλλιτέχνες μιλάμε! Το ότι επέλεξαν να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό δεν πρέπει να γίνεται κατακριτέο. Κάποια στιγμή σαν καλλιτέχνης θέλεις να κάνεις μια αλλαγή στην καριέρα σου, πρέπει να το σεβόμαστε αυτό και να σεβόμαστε λίγο το background του εκάστοτε καλλιτέχνη, ακόμα και αν τον βλέπουμε πλέον να τραγουδάει με την Πάολα (εντάξει το πήδηξα λίγο).

 Καλό είναι, με οτιδήποτε ασχολούμαστε να σεβόμαστε την ιστορία του – και το πώς ξεκίνησε, να προσαρμοζόμαστε με αυτό που μας αρέσει περισσότερο και να προσδοκούμε να γίνει ακόμα καλύτερο στο μέλλον, ακόμη καλύτερα να βάζουμε και εμείς το λιθαράκι μας γι’ αυτό. Αλλά πάνω από όλα να σεβόμαστε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του…

Υ.Γ: O SNIK ΓΑΜΑΕΙ!

Peace i’m out!