Οι ΕΠΙΛΕΚΤΟΙ και το ΕΡΕΒΟΣ

Εδώ και λίγα 24ωρα έχει κυκλοφορήσει ο πολυαναμενόμενος δίσκος των ΕΠΙΛΕΚΤΩΝ. Έπειτα από μια αποχή σαν γκρουπ, επέστρεψαν. Μετά το πέρας των προσωπικών κυκλοφοριών 1989 και New Jack City από τους Tony Raw και Sonqo Pura, αντίστοιχα, ήρθε η ωρα για την επιστροφή των ΕΠΙΛΕΚΤΩΝ. Η θρυλική πλέον τριάδα, Sonqo Pura, Tony Raw και Bipolar Jones στις νότες, επέστρεψαν πιο σκοτεινοί από ποτέ. Επέστρεψαν με το ΕΡΕΒΟΣ. Ένας δίσκος που χρειαζόμασταν σαν παλαιότεροι ακροατές. Μια ανάσα αυθεντικότητας, στυλ, flow, μουσικότητας και πολλών δόσεων αγνού hip hop. Μιλάμε για μια τριάδα, η οποία μετράει 3 δίσκους, 1 ep, καθώς και 2 προσωπικούς δίσκους. Ανάμεσα στις κυκλοφορίες βρίσκεται το ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 14:15 ένας δίσκος που έχει μείνει στο πάνθεον των κυκλοφοριών, σε συνεργασία με τους ΒΠ. Τώρα συνειδητοποιώ ότι πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε, μεγαλώνουμε…

Η πρώτη κυκλοφορία του γκρουπ είναι το 2011 με τίτλο  ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 14:15 σε συνεργεία, με τους ΒΠ. Ένας δίσκος classic σαν ολότητα, προσπαθώ να ξεχωρίσω κομμάτια αλλα δεν. Είναι όλα classic. Επειτα από μόλις ένα χρόνο έχουμε την έναρξη της 4λογίας με τον δίσκο ΑΝΤΙΔΟΤΟ. Το πρασινωπό εξώφυλλο είναι τουλάχιστον iconic. Οι παραγωγές είναι κάτι παραπάνω από ιδιαίτερες, έχουμε έναν εξαιρετικά πειραματικό ήχο, εκτός της νόρμας, με αρκετά classic κομματια όπως Στον δρόμο, Μικρές Ιστορίες, ‘Made In Colombia, Glac, Παιδιά, αερογραμμές, Κάποτε στο Μέξικό, Σε χαιρετώ. Ενας δίσκος γεμάτος εικόνες, με απίστευτα story telling κομμάτια, κυριολεκτικά, σου δημιουργούνται εικόνες ακούγοντας το.

Εν συνεχεία, έχουμε το single ‘To τσαρδί μου’’ αυτό και αν είναι classic και iconic. Ενα videoclip που μετράει αρκετά εκκατομύρια views. Την σημερινη ημέρα δεν φαίνονται πολλά. Ομως, τότε, ήτανε ακραίο milestone το εκκατομύριο. 

Το 2013, έχουμε το 2ο μέρος με τίτλο ΕΠΙΔΡΑΣΗ. 14 κομμάτια, συνολικής διαρκείας 1 ώρας. Σκοτεινή αισθητική, πολύ ιδιαίτερος ήχος. Το ΕΠΙΔΡΑΣΗ μας άφησε απίστευτα κομμάτια όπως Η πόλη των ανθρώπων, Η μπαλάντα του ζητιάνου, The change in my mind σε συνεργασια με τον GIO MELODY οπου με την μελωδική/τραγουδιστική φωνη του μας παρέδωσαν ένα κλασικ. Free Fall, Μην μιλάς, Ντύνομαι Μουσική’’ και το ομώνυμο κομμάτι ‘’ΕΠΙΔΡΑΣΗ’’ είναι κάποια από τα iconic κομμάτια του δίσκου. 

‘’ Αν δέχτηκες το αντίδοτο αυτή είναι η επίδραση’’

3 χρόνια μετά, το 2016, έχουμε (νομίζω) το αγαπημένο μου videoclip και ένα κομμάτι που έχει μεινει στην ιστορία σαν classic. Μιλάω, φυσικά για το #ΔΕΝΠΕΡΝΟΥΝΟΙΜΕΡΕΣ, ένα κομμάτι που οι οπαδοί το αγάπησαν, το κομμάτι έσπασε (τότε) τα κοντέρ και μας δόθηκε ακόμα ένα classic ητς σύγχρονης ιστορίας. Παρεπιπτόντως στο videoclip βλέπουμε και τον Εισβολέα σε κάποια σημεία.

‘’ Οι μέρες περνούν και μας φέρνουν εδώ

Εδώ Πάλι εδώ Λόγω Κατάστασης Τρόμου ‘’

Το ίδιο έτος, έχουμε το Μετά Φόβου ένα πιο ‘’ήρεμο’’ αλλά παράλληλα σκοτεινό κομμάτι. Ένας κομμάτι που αποτέλεσε προάγγελο του ep ”Πάρε’’

Το 2017 κυκλοφορεί το ‘’Πάρε’’ όπου αποτελεί το πρώτο μέρος του επιλόγου. Ένας δίσκος που αποτελείται από μόλις 6 κομμάτια διάρκειας 32 λεπτών. ‘’Μια μέρα μετά’ ‘’Ευχή και κατάρα’’ ‘’ΙΒΑΝ’’ ‘’ΧΑΡΑΚΙΡΙ’’ ‘’ΒΡΟΧΗ’’ και ‘’ NOCTUM’’ 

Εξαιρετικά wordplays, flows, εικόνες, ατμοσφαρικά σκοτεινό τοπίο και ανατριχιαστικά storytelling κομμάτια.

Για το επόμενα 2-3 χρόνια έχουμε την κυκλοφορία αρκετών single κομματιών.

ΑΚ(2017)

ΑΤΛΑΣ(2017)

Τέλη Αυγούστου (2018)

Κάτω από τον βράχο (2018)

Φτάνουμε στον Φεβρουάριο του 2019, όπου έχουμε την κυκλοφορία του επιλόγου με τίτλο ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ. Ένας δίσκος, που αποτελείται από 15 κομμάτια, συνολικής διάρκειας 1 ώρας και 3 λεπτών. Η σκοτεινή ενέργεια και αισθητική, παραμένουν άθικτη με κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις. Ένα εκ των κομματιών που βρίσκουμε είναι το Dr Yen Lo με ένα απίστευτο CGI Videoclip το οποίο κατέκτησε την κορυφη στα βραβεια ADAF (διαβάστε περισσότερα εδώ)  

Με αυτό τον τροπο ολοκληρώνεται και επίσημα το τέλος μιας δημιουργικής εποχής. 

Ένα χρόνο αργότερα, έχουμε την κυκλοφορία του New Jack City. Tον προσωπικό δίσκο του Sonqo Pura σε συνεργασία με τον Βipolar Jones. Ενα project μεταμεσονυχτιας μουσικής (διάβασε περισσότερα εδώ) Το Νew Jack City, είναι από τους πιο ‘’βαριούς’’ δίσκους της σύγχρονης μουσικής ιστορίας. Ο συγκεκριμένος δίσκος, κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2020, με ένα βιντεοκλίπ το ‘’4 AM’’ Ο δίσκος αποτελείται από 12 κομμάτια, συνολικής διαρκείας 43 λεπτών. Κομμάτια όπως το ‘’New Jack City’’ το ‘’Φωτογράφος’’ το ‘’4 AM’’ και το ‘’13th round’’ σε ταξιδεύουν σε ένα πανέμορφο ταξίδι σκοτεινής νουάρ αισθητικής. Το New Jack City όπως και όλοι οι δίσκοι των ΕΠΙΛΕΚΤΩΝ, καλό είναι να ακούγονται ολόκληρη, διότι τα κομμάτια συνδέονται μεταξύ τους και κάποια είναι προάγγελοι μελλοντικών κομματιών/δίσκων.

‘’Απ’την αρχή

Ειμαστε η πηγή

Είμαστε η ιδέα που φέρνει την αλλαγή

Γάμα τη φήμη και τα φράγκα

Και τη ψεύτικη ζωή

Πάω για δουλειά είναι 4 το πρωί’’

Στο επόμενο έτος, το 2021 έχουμε την κυκλοφορία του 1989, με κομμάτια όπως το ‘’1989’’ το ‘’Πρόποση’’ παρέα με τον Smuggler και τον Hatemost, καθως και το ‘’Κύκνειο Άσμα’’ σε συνεργασια με τον Sonqo, να ξεχωρίζουν. Για την ιστορία και μόνο ο δίσκος κυκλοφόρησε και σε hard copy. O δίσκος κατακλύζεται από συναισθήματα και τον Tony Raw να μας εξομολογήται την ψυχή του.

Με αυτό τον τρόπο φτάνουμε στο φετινό 2023.

Μεγαλώνουμε, αλλάζουμε, αλλάζουν οι καταστάσεις, αλλάζουν οι καιροί. Παρόλαυτα, δίσκοι σαν και τους παραπάνω, μου υπενθυμίζουν γιατί παραμένω κολλημένος με αυτή την μουσική. Μου υπενθυμίζουν γιατί συνεχίζω. Το συγκεκριμένο άρθρο δεν είναι review, ακριβώς. Είναι κάτι πολύ περισσότερο.Οι EΠΙΛΕΚΤΟΙ είναι σύγχρονοι αντιήρωες μίας ασπρόμαυρης και σκοτεινής αισθητικής .

 ‘not the hero we deserve, the hero we need’ 

Το συγκεκριμένο άρθρο δεν αποτελεί μια αντικειμενική κλπ κλπ άποψη. Είμαι και ’γώ από τους πιστούς που βάρεσαν το logo γιατί βρήκαμε ενα νοημα μεσα στο μαυρο φόντο. Πριν κάποια χρόνια, τον Φεβρουάριο του 2019, είχα γράψει το πρώτο μου αφιέρωμα, το οποίο αφορούσε τον επίλογο της 4λογιας ΑΝΤΙΔΟΤΟ-ΕΠΙΔΡΑΣΗ-ΠΑΡΕ-ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ. 4 χρόνια μετά, κάθομαι στο ίδιο γραφείο, στο ίδιο δωμάτιο, να ακούω τον καινούριο δίσκο, γράφοντας το συγκεκριμένο άρθρο. 

Κάπως έτσι, έχουμε την έναρξη μιας νέας ιστορίας. Η συγκεκριμένη ιστορία δεν αφορά καμία από τις προηγούμενες ιστορίες που είχαμε ακούσει. Δεν αφορά τα ‘παιδιά’ δεν αφορά κάποιους τύπους ‘Κάποτε στο Μεξικό’ ούτε για τον πυγμάχο στο 13ο γύρο. Ήρθε η ώρα για τα παιδιά του φεγγαριού. Όποτε ας κάνουμε μια πρόποση για κάτι καλύτερο, σε όσα θα έρθουν και ας ξεκινήσουμε το ταξίδι μας στο ΕΡΕΒΟΣ.

Από την εισαγωγή, αντιλαμβάνεσαι την αισθητική των ΕΠΙΛΕΚΤΩΝ. Καταλαβαίνεις ότι έχουν επιστρέψει πιο σκοτεινοί από ποτέ. Για την ιστορία, το ΕΡΕΒΟΣ, έχει πολλούς ορισμούς, κατα τον Ησίοδο, είναι το πιο σκοτεινό μέρος του Άδη, όπου εκεί ήτανε ο θρόνος του Πλούτωνα και της Περσεφόνης καθώς και η σπηλιά της Σκύλας. Κατα τον Όμηρο, ήτανε ο χώρος διάβασης των ψυχών και τέλος, κατα τους καθολικούς Χριστιανούς είναι ο χώρος εξάγνισης των αμαρτωλών ψυχών λίγο πριν τον τελικό τους προορισμό τον Άδη. Σαν πρόσωπο, ο Έρεβος ανήκει στην δεύτερη γενιά της Δημιουργίας του Κόσμου και προήλθε από τον Χρόνο και την Αδράστεια-Ανάγκη. Συμβολίζει την σιωπή και το βάθος της νύχτας. 

Έτσι και ο δίσκος ανήκει στην 2η γενιά.

Στον δίσκο, βρίσκουμε 16 κομμάτια, συνολικής διαρκείας 57 λεπτών, ο δίσκος κυκλοφόρησε μέσω της Stay Independent, οπού εδώ και καιρό, την βλέπουμε να κανει ένα take over της σκηνής. Έκπληξη προκαλούν οι συμμετοχές του δίσκου, διότι δεν μας έχουν συνηθίσει έτσι στους δίσκους, με μόνη εξαίρεση τα σόλο αλμουμ και τα singles.

Το Ιntro με τίτλο ‘’Genesis’’  καθηλωτικό, ατμοσφαιρικό, σκοτεινό, 100% ΕΠΙΛΕΚΤΟΙ, 100% πειραματικός αυθεντικός Bipolar Jones, δεν περίμενα τιποτα λιγότερο από τον συγκεκριμένο.

Στο 2ο κομμάτι του δίσκου, ο Jones μας απογειώνει με την beatαρα του, και οι Επίλεκτοι μας ξανά συστήνονται με το κομμάτι ‘Παιδιά του φεγγαριού’ Σκοτεινά vibes, ανανεωμένος ήχος, ένας Tony Raw πιο ρυθμικός από ποτέ, ένας Sonqo με το iconic περιγραφικό ύφος, το αψεγάδιαστο flow του, με εξαιρετικά wordplay. Τους βλέπουμε να είναι πιο επιθετικοί από ποτέ, ενάντια στην μόδα, αυθεντικοί, με μπόλικη επίλεκτη αισθητική.

‘’Είμαι εδώ ακόμα, δεν είμαι ένας ακομα, 

όταν μπαίνω γίνεσαι χώμα 

γιατί μπαίνει ο χλοοτάπητας

 Πληρώνω αυτό το χόμπι, 

αν η φάση μας πεθάνει 

επιστρέφω σαν να είμαι ζόμπι’’

‘’Το ραπ λέγανε πως ήτανε μονάχα για παιδιά, 

δεν υπάρχει μουσικότητα και απλά παπαγαλιζουν 

εγώ θα πω το ραπ μας έχει σώσει σαν παιδιά 

γιατί οι στίχοι των παλιών κάναν τα μάτια να δακρύσουν’’

Στο 3ο κομμάτι έχουμε το κομμάτι ‘’Αθηναϊκό Ραπ’’ με τον Sonqo να μπαίνει με την μπάρα 

‘’Είναι ο Don of the don ο Don Teflon o prodigy παιζει διαπασόν ’’

 Ο Sonqo, ξεκινάει μία αναφορά στον John Gotti, τον μαφιοζο των μαφιοζων, της οικογένειας Gambino. Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι ενας ύμνος για το Γαλάτσι και ασπρόμαυρη αισθητική της καθημερινότητας στην Αθήνα. 

Με το κουπλέ του, να αποδίδει φόρο τιμής στο παρελθόν, στον μόνο δολοφόνο, όπως και ο Tony Raw…

΄΄Γαλάτσι city μου 

είμαι εδώ όταν η φόρμα μου το έδωσε 

και εγώ το πήρα τρέχοντας το έκρυψα σπίτι μου 

με έκανε μάγο 

και έτσι έμαθα το ξόρκι 

να δες αυτό τ flow πως το κάνω Νέα Υόρκη’ 

Και στη συνέχεια τον Tony Raw να μας ξεναγεί στους ήχους της γειτονιάς και στις εικόνες των ΕΠΙΛΕΚΤΩΝ.

‘’Η γενιά μου στα μικρόφωνα να γαμηθει η λύπη 

Βγήκα από τα νερά μου χωρίς να έχω ίχνος φόβου 

και σου ανοίγω τα χαρτιά μου σε αυτό το καινούριο δίσκο 

βγες από την ζώνη ασφαλείας να βρεις τα όρια 

και μάθε πως τίποτα δεν κερδίζεις  χωρίς ρίσκο 

Ακούς τον ήχο από τον συρμό και τα σήματα αστυνομίας, η πόλη μου ασπρόμαυρη μοιάζει με Δαλματίας, μιλάω λακωνικά γιαυτό δεν λέω πολλά’’

Ίσως να κάνω λάθος, ο Tony Raw έκανε  callback σε ένα στίχο από το Τσαρδι μου.

‘’Αν κάνεις άγρια ζωή θα σπάσεις τον κωδικό, θα νιώσεις όπως οι λύκοι όταν κοιτάζουν τον γκρεμό, δεν θα νιώθεις ίχνος φόβου, θα είσαι έτοιμος για όλα’’

Συνεχίζουμε με το ”Πένα διάβολου’’ Νο4

Στο συγκεκριμένο κομμάτι, άκουσα αρκετά callbacks σε προηγούμενα tracks, μπορει να κανω και λαθος. Στα αυτιά μου, ακούω αναφορές σε κομμάτια όπως το ΧΑΡΑΚΙΡΙ, Παιδιά, Ευχή και κατάρα, Ο μονος δολοφονος, καθως και στο 13th round.

‘’Μαζικά μηνύματα 

ποτισμένα δηλητήριο 

αθώες ψυχές να ζουν το κολαστήριο’’ 

Από την εισαγωγή και το πρώτο κουπλέ καταλαβαίνουμε γιατί ο δίσκος λέγεται ΕΡΕΒΟΣ.

Ακολουθούν κάποιες από τις αναφορές που ‘’άκουσα’’

‘’Είσαι προϊόν της εποχής, γρήγορα ή αργά θα εξαφανιστείς μαζί της, μην έχεις την ψευδαίσθηση της φήμης, αυτή θα σε αφήσει όταν στα μάτια της μικρύνεις, μαυροφορεμένοι σαμουράι το στύλο σπαθί μέχρι τέλους ταγμένοι’’

Στο 6ο κομμάτι, έχουμε την πρώτη συμμετοχή, τον 12ο, Μια συμμετοχή που την περίμενα αρκετό καιρό, είναι ωραίο να ακούς og’s της φάσης να συνεργάζονται. Ο ήχος αλλάζει. Γίνεται πιο οπαδικός. Οι ΕΠΙΛΕΚΤΟΙ και ο 12ος αφιερώνουν ένα κομμάτι στους οπαδούς, σε όλους εμάς. 

‘’Αυτό για σας που στο μελάνι μας βρήκατε έκφραση

Για σας που νιώθετε ένα με την ομάδα

Για σας που ξενυχτάτε πίσω από το τιμόνι

Το ταξίδι συνεχίζετε σφίξτε την ζώνη

Αυτό για σας που με τα κομμάτια μας μεγαλώσατε

Για σας μετά από τόσα χρόνια είστε εδώ

Είναι για εσάς που το αγκαλιάσετε το νιώσατε

Ο κύκλος μεγαλώνει δεν είσαστε μόνοι’’

Στο 6ο κομμάτι, έχουμε την 2η συμμετοχή του δίσκου, τον Long3. Ο Jones εχει επενδυσει σε πνευστές νότες, δινοντας μία πανεμορφη αυρα στον δισκο. Ο Long μας δινει ενα εξαιρετικά ευχάριστο ρεφρεν, ενώ οι αλλοι δύο ντυνουν με τις σκοτεινές ριμες τους ενα ξεχωριστό κομμάτι στο σύνολο του δίσκου.

Στο κομμάτι 7 έχουμε το ‘’Κλειδιά της πόλης” το οποίο κυκλοφόρησε με βιντεοκλιπ λίγες μέρες πριν την κυκλοφορία του δίσκου. Ένα κομμάτι που ‘’εξυμνεί’’ την σκοτεινή πλευρά της πόλης. Τα στενά, θιγωντας έντονα τα σύγχρονα προβλήματα της μεγαλούπολης. Εξαιρετικό ρεφρέν, τρομερή αισθητική το βιντεοκλίπ, ανατριχιαστικές εικόνες.

Στα μισά του δίσκου, έχουμε το κομμάτι ‘’Καρδιά από πάγο’’ Ένα κομμάτι μελαγχολίας, μοναξιάς, που παράλληλα σου αφήνει μια γλυκιά πικρία. Ένα κομμάτι ευχή για όλο τον κόσμο, μια ευχή να πάνε όλα καλά σε όλο τον κόσμο και πάνω από όλα να είμαστε καλά με τον εαυτό μας. Καλό είναι να ποντάρουμε σε εμάς, αλλά ακόμα καλύτερο όταν μπορούν και οι άλλοι να ποντάρουν σε εμάς

‘’Οι στιγμές μας μια μια σε ασπρόμαυρο κολάζ γεμίζει χρώματα παίρνει μορφή ο καμβάς όσοι είναι δίπλα μας δεν προτίμησαν τα αργύρια, πονάει περισσοτέρα σε ένα στημένο παιχνίδι όταν του κερδίζεις τίμια’’

Ένα κομμάτι τουλάχιστον συγκινητικό, δεν έχω να πω περισσότερα να γράψω. Είναι το προσωπικό αγαπημένο…

Στο 9ο κομμάτι έχουμε την 3η συμμετοχή του δίσκου. Στο κομμάτι ‘’Αναμνήσεις’’ βρίσκουμε τον Εισβολέα, να συναντάει τους ΕΠΙΛΕΚΤΟΥΣ. Έχουμε ένα κομμάτι κατα οποίο εξυμνούν το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, με αρκετές αναφορές σε παρελθοντικές κυκλοφορίες και παρελθοντικού χαρακτηρες. Ένα κομμάτι που τοποθετείτε ενάντια στους ‘’παλιούς’’ της νέας εποχής. Ένα κομμάτι ενάντια στην σύγχρονη μουσική βιομηχανία και καθημερινότητα, με ένα πανέμορφα μελωδικό ρεφρέν από τον Tony Raw. O Jones για ακόμα μια φορά ζωγράφισε στο beat. Ταίριαξε άρτια την επίλεκτη αισθητική μαζί με τον Εισβολέα.

‘’Ήμουν εδώ πρώτου το Spotify 

πρώτου το mp3

ήμουν εδώ από το χτίσιμο, 

πρώτου το dvd, 

εποχές κασετόφωνο

εποχές που υπήρχε atari

Και έχω τόσο παρελθόν 

Μες στην ελληνική σκηνή’’

‘’Δεν απαιτώ να σε κάνω αποδεκτή 

αν δεν νιώθεις το ξενύχτι του εφευρέτη 

πάρε δόξα 

φράγκα 

φάε το χάπι

Και άσε μας εμάς 

να το κάνουμε από αγάπη’’ 

‘’Κοιταω το κενό 

βουτιά στο βυθό 

Μετά, περπατώ 

δες στα μάτια μου το αλάτι 

Δεν ξέρω gangsters, 

δεν εχω πλατες

Ξέρω από ραπ, 

έχω οπαδούς 

όχι πελάτες ‘’

‘’Ήσουν εκεί 

τότε που το χιπ-χοπ σου έδωσε 

και πήρες 

μετά έγινες το χέρι που το λέρωσε 

Το μέλλον 

τι ήσουν φανέρωσε 

το παρελθόν μας σβήνω 

το είναι σου με ξενέρωσε’’ 

Στο επόμενο κομμάτι, έχουμε το ‘’Λασπόνερα’’

Βαριοί τόνοι από την εισαγωγή του κομματιού. 

Ακούμε τον Tony Raw, να μας παρουσιάζει την πτυχή της Ελλάδας, η οποία είναι καμμένη, πλημυρισμένη, απογοητευμένη, δυστοπικές εικόνες. Στον μονόλογο του, δίνει μια ελπίδα, αναφέροντας ως είδωλο τον Γιάννη Αντετοκουύνμπο.

‘’Αυτό το σύμβολο κοιτά πως τους εμπνέει

Είναι σωστο αν η καρδιά σου το λέει

Από τα Σεπόλια στην κορυφή του ΝΒΑ

Αυτά τα παραδείγματα να μπουν στο DNA

Αν δεν τα γράψουμε πως θα μείνουν ακέραια 

Είμαστε κομμάτια της φύσης 

όχι άλλο πόνο 

και για αυτό προσευχόμαστε 

οι επόμενες γενιές 

να τα βρουν πιο στέρεα’’

Στο κομμάτι 11, έχουμε το 02:15, κάπου εδώ, συναντάμε παλιούς γνωστούς. Η γειτονιά ενώνεται. Οι ΕΠΙΛΕΚΤΟΙ συναντούν τους ΒΠ. Είχα ξεχάσει ότι το Συνάντηση 14:15 είναι από τους καλύτερους δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει στην Ελλάδα.

‘’Είμαστε επίλεκτοι, 

Βήτα πει 

ανοιξαμε το μέτωπο 

γυρίζουμε τον χρόνο 

συνάντηση δυο και τέταρτο’’

‘’Είμαι το Φονικό μηχάνημα

Έχω πατήσει και διαλύσει κάθε αμυνα

Βήτα πεις επίλεκτοι παράλληλα

Μεταξύ μας ευγενής άμιλλα 

Και απέναντι μας όλοι πέφτουνε ανάσκελα ’

Συνεχίζοντας, έχουμε το ΄΄Χαμένος από πρόθεση΄΄

Ατμοσφαιρική αύρα, αυθεντική προσέγγιση του καθημερινού ανθρώπου. Διότι αυτό είμαστε. Καθημερινοί άνθρωποι, κανείς δεν ξέρει τι έχουν στο μυαλό μας. Ο φόβος, κυριαρχεί, το γκρίζο τοπίο, δύσκολα γίνεται φωτεινό. Τα γκρίζα σύννεφα δεν φεύγουν τόσο εύκολα, αν έβλεπε ο κόσμος τι κρύβουμε μέσα μας, θα τρόμαζε. Δυστυχώς, το βάρος της καθημερινότητας είναι ασήκωτο…

‘’Μάθαμε να πονάμε για πράγματα που είναι ασήμαντα 

Απανωτά πεσίματα 

σε παράλληλα σύμπαντα 

να βγαίνουμε ζωντανοί από τα γαμημενα κύματα 

τα κανάλια χωρίζουν την ζωή μας ανά τμήματα 

κι άλλο αίμα στα χρήματα 

κι αλλά παιδιά στα μνήματα 

σας κόβουνε τα νήματα 

έχουν γεμίζει την ζωή σου μόνο στρες 

η ζωή σου να κρέμεται σε κλωστές 

όλοι τους αναπολούν το χθες 

πλησιάζει η στιγμή

μας απειλούν οι μηχανές’’

Κλείνοντας τον δίσκο σιγά σιγά, φτάνουμε στο 13ο κομμάτι με τίτλο ‘’Ευαίσθητες Χορδές’’

Από τα πιο βαριά κομμάτια του δίσκου. Ο Jones έχει δημιουργήσει ένα μελωδικό αριστούργημα. Ο Sonqo, σε έναν άκρος βαθύ, στοχαστικό, με πολύ βαριές μπάρες κομμάτι, μας δίνει ενα κομμάτι που μιλάει για μένα, για σένα, για τον καθένα. 

‘’Θα έβαζα το όνομα μου στο τέλος, αλλά καλύτερα βάλε το δικό σου.

Ενώ τελειώνω το 2ο verse, 

σε ειδα να βαζεις το ονομα σου,

Μπορεί να μην ήμουν εκεί 

αλλά εγώ το είδα, 

πίνω στην υγεία σου.

Ο δικός μου έχει μέσα του ένα πόνο

 κρυφό πόνο, 

είμαστε μαζί 

πίστεψε το, 

κοίτα ψηλά 

βγάλε το τσιγάρο, 

για αυτούς που έχουν φύγει, 

άναψε το’’

Εν συνεχεία, στο κομμάτι 14, έχουμε το ‘’Θέα από τα υπόγεια’’ 

Η σκοτεινή αύρα, η βαριά φωνή του Sonqo, ο ακόμα πιο βαρύς λόγος του Tony, μας έδωσαν ένα ακόμα κοινωνικό, γεμάτο σκοτάδι κομμάτι. Ένας ύμνος για όλα τα σπίτια…

‘’Όλα γίνονται για την εικόνα 

και μια πολυθρόνα 

άμα ψάχνεις απαντήσεις 

το ταξίδι είναι μακρύ, 

μοναχικό, 

ακάλυπτος θα περπατάς μες στην βροχή 

δεν έχει συνοδοιπόρους 

οι πιο πολλοί συμβιβάστηκαν’’

Ένα κομμάτι πριν το τέλος, στον αριθμό 15, έχουμε το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου με τίτλο ‘’ΕΡΕΒΟΣ’’ Σκοτεινό, μελωδικό, 100% ΕΠΙΛΕΚΤΟΙ

‘’Παγώνει η κόλαση, 

χιόνι πέφτει σε κεφάλι δαιμόνων 

άλλη μια χρονιά είναι η χρόνια των δρόμων 

Από το λυκόφως στο σκότος 

Από το ΕΡΕΒΟΣ ο κρότος 

Ο πρώτος μόνιμος θόρυβος’’

Το Outro του δίσκου έχει τίτλο ‘’Κοιμήσου ήσυχος’’ ενα ανατριχιαστικό μήνυμα για το τέλος, μια σκοτεινή φωνή να σου περνάει το μήνυμα του δίσκου…

Κάπως έτσι ολοκληρώνεται το ΕΡΕΒΟΣ.

Μεγάλος δίσκος, όχι σε διάρκεια. Πολλά μηνύματα, βαρύς δίσκος. Σκοτεινά vibes. Οι ακροατές των ΕΠΙΛΕΚΤΩΝ θα το λατρεψουν και θα το κάψουν στις επαναλήψεις για να βρουν ποια κομμάτια συνδέονται μεταξύ τους, να ταξιδέψουν με τα υπέροχα vocals του Tony Raw, να ακουσουν τις ιστορίες του Sonqo και να εμβαθυνουν στα νοηματα υπο τις αψεγαδιαστες μελωδιες του Jones.

Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι ο δίσκος ήτανε ΕΠΙΛΕΚΤΟΙ 100% Ητανε ακριβώς αυτό που χρειαζόμασταν. Η δημιουργική αισθητική είναι μοναδική, αυθεντική όπως μας έχουν συνηθίσει.

Αυτά από εμένα. Απολαύστε το ταξίδι στο ΕΡΕΒΟΣ.