1. Η συντριπτική πλειοψηφία των rappers δεν είναι κλαψομούνηδες. Δε μπορώ ρε φίλε να βγαίνω έξω με την παρέα μου και να παθαίνω κατάθλιψη. Ναί οκ σε χώρισε, σε άφησε για τον πρώην της, ή οτιδήποτε άλλο. Πρέπει όλα τα κομμάτια σας να είναι κλάμα, μιζέρια και παρακαλητό? Έλεος με τη μουσική σας κατάθλιψη ρε πούστη μου.
2. Οι στίχοι τις περισσότερες φορές βγάζουν νόημα. Άσπρα πουλιά στο μαύρο βάλτο, και κάτω στο Στρουμφοχωριό τα πίνουν άσπρο πάτο. Δεν κάνω καν αναφορά σε είδος μουσικής. Νομίζω όλοι μπορούν να καταλάβουν. Επίσης δε θα δεις ποτέ ραπερ με λεφτά να βγαίνει στη σκηνή με λιωμένο πουκάμισο 15 ετών. Το κακό είναι ότι υπάρχουν και ραπερς που μπορεί να μη φάνε ένα μήνα για να πάρουν τσάντα Louis V. κλπ αλλά αυτό είναι υλικό για άλλο άρθρο και δε θα επεκταθώ.
3. Υπάρχουν κομμάτια για οποιαδήποτε περίσταση. Θες να παρτάρεις σαν να μην υπάρχει αύριο? Check. Θες να βγείς από τη φούσκα που ζείς και να δείς τι γίνεται στην κοινωνία γύρω σου? Check. Θες να πάρεις από κάπου ψυχολογική υποστήριξη? Check. Και πάει λέγοντας.
4. Μας θυμίζει την παιδική μας ηλικία και τα ανέμελα χρόνια που μια ταγκία σε ένα τοίχο σήμαινε τα πάντα. Όταν ακόμα δεν σε προβλημάτιζαν χίλιες δυο μαλακίες και το κράτος δεν ήταν συνέταιρος στο χαρτζιλίκι σου. Πόσο πιο αγνά και πορωμένα το ζούσαμε τότε το hip hop? Με το που έβγαινε δίσκος έπαιζε στα δωμάτια μας για μήνες. Τώρα ακούμε μόνο τα single και βγάζουμε συμπέρασμα. Take me back man.
5. Τα είδωλα μας ήταν αφροαμερικάνοι και άτομα με μυαλό χωρίς τοίχους και σύνορα. Μας έμαθε να δεχόμαστε τη διαφορετικότητα του άλλου είτε αυτό λέγεται χρώμα, είτε λέγεται θρησκεία κ.ο.κ. Μας δίδαξε να αποδεχόμαστε την τρέλα μέσα στο κεφάλι μας και να μην πηγαίνουμε με το ρεύμα.
6. Γιατί μέσα από αναφορές σε στίχους μας έκανε να ψάξουμε κουλτούρες, ανθρώπους και άλλα είδη μουσικής και έως ένα σημείο μας άνοιξε το μυαλό. Οι περισσότεροι από τέτοιες αναφορές ψάξαμε τι είναι τα blues, η jazz, ποιος ήταν ο Malcolm X. και πολλοί άλλοι.
7. Είδαμε καλές και κακές, νόμιμες και παραβατικές συμπεριφορές. Πρώτα απ’ όλα όμως είχαμε δημιουργήσει ένα χαρακτήρα με επιρροές από σωστά ακούσματα και ανθρώπους και ήμασταν σε θέση να κρατήσουμε και να απορρίψουμε ό,τι μας άρεσε και ό,τι όχι από κάθε ερέθισμα.
8. Το hip hop είναι πρώτα από όλα κουλτούρα, δεν είναι μουσική. Τα στοιχεία του υποτίθεται είναι 4. Υπάρχουν όμως εύκολα άλλα 10 που δεν είναι επίσημα. Η κουλτούρα λοιπόν αυτή κατάφερε να ενώσει ανθρώπους με διαφορετικά ενδιαφέροντα αλλά με την ίδια καύλα για ζωή, το hip hop δε συμβιβάζεται με μετριότητες. Το hip hop είναι ακραίο. Ακραίο σε κάθε του έκφανση. Το hip hop είναι καύλα.
9. Μπορούμε οποιαδήποτε στιγμή να συγκρίνουμε στίχους από τα αγαπημένα μας κομμάτια και στίχους από ποιήματα πασίγνωστων ποιητών και να συμφωνήσουμε έστω και υποκειμενικά ότι κάποια είναι ανώτερα.
10. Και τέλος γιατί η έτσι δεν ακούει τη μουσική μας με το αμόρε της, μα ξέρει κανένας δε ραπάρει σα το αγόρι της.
Leave a Reply