Όποιος επιχειρεί να γράψει ένα άρθρο προσπαθεί από την αρχή του να κινήσει την περιέργεια του αναγνώστη. Για μένα δεν είναι και τόσο δύσκολο αυτό καθώς το άρθρο είναι αφιερωμένο στο ίσως πιο αγαπητό πρόσωπο που έχει αυτός ο τόπος. Καλά καταλάβατε κι από τον τίτλο ότι το άρθρο έχει να κάνει με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Πάμε στο δύσκολο κομμάτι τώρα. Τι μπορώ να γράψω εγώ, ως ένας admin του UE για τον Γιάννη που δεν το έχουνε γράψει ήδη πασίγνωστοι αρθρογράφοι σε όλο τον κόσμο; Όντας και τεράστιος fan του NBA και παρακολουθώντας καθημερινά για πάρα πολλά χρόνια, νιώθω πως γράφοντας αυτό το άρθρο, θέλω να εκθειάσω το Γιάννη όχι για λόγους μπασκετικούς (αν και είναι πάαααρα πολλοί αυτοί όπως θα δείτε στο παρακάτω βίντεο) αλλά για λόγους που θα σας γράψω παρακάτω.
Πάμε να τα πάρουμε λίγο με τη σειρά. Όταν το φαινόμενο Giannis βγήκε στην επιφάνεια επικράτησε το έλα να δεις στη χώρα μας. Ακούστηκαν πολλά και γράφτηκαν ακόμη περισσότερα στο διαδίκτυο σχετικά με το τι εστί Έλληνας, ποιος είναι περισσότερο Έλληνας από τον άλλον ( λες και υπάρχει μετρητής ) και άλλα τέτοια κωμικά πράγματα. Δεν είναι Έλληνας ο Γιάννης λένε γιατί δεν μοιάζει με Έλληνα στα χαρακτηριστικά. Το μαύρο χρώμα, ναι αυτό ήταν που ξίνιζε στους ‘’πατριώτες’’ . Και ρωτώ εγώ. Τι πάει να πει κάποιος είναι Έλληνας; Εγώ ως Χρήστος προσωπικά λαμβάνω ως Έλληνα όχι αποκλειστικά αυτόν που απλά γεννήθηκε εδώ και μετά πχ έφυγε, αλλά τον άνθρωπο ο οποίος μεγάλωσε εδώ κι ας γεννήθηκε και στον Άρη, τον άνθρωπο που μυήθηκε στον ελληνικό τρόπο ζωής ,στις παραδόσεις ,στη γλώσσα και στον ελληνικό τρόπο σκέψης. Ακούγαμε συχνά ‘’Ναι καλά όλα αυτά αλλά ο Γιάννης δεν είναι Έλληνας γιατί δεν θυμίζει σε χαρακτηριστικά τον μέσο Έλληνα’’. Για ποια χαρακτηριστικά όμως μιλάμε; Τα εξωτερικά; Αν κρίνουν κάποιοι πως Έλληνας είναι αυτός που ανταποκρίνεται στα στάνταρ εξωτερικά χαρακτηριστικά του λαού μας τότε βλέπουν το δέντρο αλλά χάνουν το δάσος.
Έχοντας διαβάσει αρκετή Ιστορία από μικρός θυμάμαι τους άλλους λαούς να αναφέρουν τους Έλληνες ως άτομα μαχητικά , ως άτομα δουλευταράδες, δυνατά , καλόκαρδα και σεβαστικά. Τώρα πάμε να δούμε λίγο τη ζωή του Γιάννη πριν τον μάθουν οι πολλοί; Ένα παιδί που από την εφηβεία του δεν είχε τίποτα χαρισμένο στη ζωή , που έπρεπε να παλέψει για πράγματα τα οποία εμείς τα θεωρούμε δεδομένα, πουλώντας CD για να εξασφαλίσει το φαγητό του, που πολλές φορές όπως έχει πει κι ο ίδιος δεν είχε να φάει. Ένας έφηβος όμως που παρά τις δυσκολίες ήταν μαχητής, δουλευταράς , καλόκαρδος και με το χαμόγελο πάντα στα χείλη(όπως και όλη η οικογένεια του). Σου φαίνονται γνωστά αυτά τα χαρακτηριστικά; Είναι τα ίδια με τα οποία παρομοιάζονταν για εκατοντάδες χρόνια οι Έλληνες. Πρόσεξε όμως. Μιλάω για τον παλιό Έλληνα τον ένδοξο όχι για το σημερινό ‘’Νεοέλληνα’’ ο οποίος σε τίποτα δεν θυμίζει δυστυχώς την αρχική έννοια της λέξης. Ο Γιάννης λοιπόν αντιπροσωπεύει στα μάτια μου τον γνήσιο Έλληνα , τον Έλληνα που υπήρχε παλιά ,τον Έλληνα που δεν τα παρατούσε όσο δύσκολα και να μοιάζαν όλα γύρω του , τον Έλληνα που όχι μόνο δεν τα παρατούσε αλλά πάλευε και έβγαινε και νικητής παρά τις αντιξοότητες. Η έννοια αυτή του Έλληνα πλέον έχει χάσει το νόημα της, καθώς έχουμε μπερδέψει πλέον τις αξίες και κρίνουμε κάποιον όχι από αυτά που πρεσβεύει αλλά από το εξώφυλλο του.
Βλέπεις στεκόμαστε άπραγοι μπροστά στον ελληνικό τρόπο ζωής που περιλαμβάνει πλέον το λάδωμα, το βύσμα τη λαμογιά σχεδόν σε κάθε πτυχή της ζωής μας γιατί είναι τέτοια η συχνότητα του που φτάσαμε να το θεωρούμε φυσιολογικό. Μια βόλτα στο εξωτερικό να κάνεις βλέπεις πως δυστυχώς (και λανθασμένα εν μέρει) θεωρούν τους Έλληνες ως μίζερους, λαμόγια και ‘’παρακατιανούς’’ . Οι ελληνάρες όμως εντός της χώρας μας μάλλον δεν έχουν επίγνωση ή δεν θέλουν να έχουν για το πώς αμαυρώνουμε το σύγχρονο όνομα με τις πράξεις μας, ένα όνομα που κάποιοι μόχθησαν για να έχουμε και τρέχουν να κατηγορήσουν τον Γιάννη ότι τάχα ντροπιάζει την Ελλάδα. Όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Το άτομο παίζει να αποτελεί την πιο ζωντανή διαφήμιση για την Ελλάδα και τον Ελληνικό πολιτισμό. Ένα παιχνίδι των Bucks να δει κάποιος οι λέξεις Greek και Greece παίζει να ακούγονται περισσότερες φορές και από τη λέξη dunk. Σημείωση, ένα παιχνίδι NBA το παρακολουθούν εκατομμύρια άτομα στον κόσμο άρα φανταστείτε για τη διαφήμιση μιλάμε. Το παιδί το οποίο τη στιγμή που έγινε draft υψώθηκε η Ελληνική σημαία από τον αδερφό του Θανάση σε παναμερικάνικο δίκτυο. Για το παιδί που και σε εντός και σε εκτός έδρας αγώνες υψώνονται ελληνικές σημαίες τις οποίες μάλιστα ψάχνει να δείξει η κάμερα. Αν αυτά όλα δεν αποτελούν διαφήμιση για την Ελλάδα τότε τι αποτελεί. Αλλά ξέχασα στην Ελλάδα ότι δηλώσεις είσαι άρα ‘’πατριώτης’’ μάλλον σημαίνει fan του Χίτλερ και fan του Χίτλερ σημαίνει όποιος δεν είναι ίδιος με εμάς είναι απέναντι μας.
Βέβαια δεν είναι όλοι οι Έλληνες έτσι γι’ αυτό και γουστάρω όλο αυτό που γίνεται με το #NBAVote. Το γουστάρω γιατί σε ένα έθνος που κάθε μέρα κοιτάμε πως θα φάμε τον διπλανό μας, καταφέραμε να ενωθούμε έστω και για ένα τέτοιον λόγο. Τέτοιου είδους σημάδια μας βοηθούν να πηγαίνουμε ένα βήμα πιο πέρα. Ακόμη και μια τέτοιου είδους ένωση για θεωρητικά ασήμαντο σκοπό προσδίδει μια αίσθηση ενότητας σε ένα έθνος που το έχει τόσο πολύ ανάγκη. Λέω ασήμαντο σκοπό γιατί ο αθλητισμός αποτελεί το σημαντικότερο από όλα τα ασήμαντα όπως πολύ σωστά είχα ακούσει να λέει ο 5 φορές πρωταθλητής του NBA και ίσως κορυφαίος προπονητής όλων των εποχών Gregg Popovic. ‘Ετσι πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε τον αθλητισμό με χαμόγελο, ως χαρά, ως διασκέδαση.
Από τρία περιστατικά που έγιναν κατάλαβα ότι ο χαρακτήρας του Γιάννη είναι for real και αξίζει όχι μόνο το παρών άρθρο αλλά πολλά περισσότερα. Πρώτον τη rookie season του όταν τον πρώτο μισθό του αντί να τον φάει σε αμάξια, γκόμενες και πάρτυ (όπως κάθε φυσιολογικός νεόπλουτος) τον έστειλε στην οικογένεια του η οποία τον είχε ανάγκη. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ο Γιάννης να πάει στο γήπεδο των Bucks για να παίξει αγώνα τρέχοντας, γιατί δεν είχε λεφτά για κάποιο μέσο μέχρι τη στιγμή που κάποιοι fans σταμάτησαν, καθώς τον κατάλαβαν ποιος ήταν και τον πήραν μαζί τους με το αυτοκίνητο τους. Δεύτερον όταν ανανέωσε το συμβόλαιο με τους Bucks για 100 εκατομμύρια ενώ θα μπορούσε να πάρε κι άλλα, τα άφησε για να μπορεί η ομάδα να κάνει κι άλλες κινήσεις κερδίζοντας το σεβασμό από πολλούς στην Αμερική. Θα μου πει κάποιος δεν πήρε και λίγα αλλά δεν ξέρω πόσοι θα άφηναν καμιά 20αριά μύρια στην άκρη. Τρίτον το καλοκαίρι που μας πέρασε ο Γιάννης και ο Θανάσης έκαναν περιοδεία σε όλη σχεδόν την Ελλάδα μαζί με τη βοήθεια του Eurohoops διαφημίζοντας το ελληνικό μπάσκετ και τις τοποθεσίες μέσα από πανέμορφα βιντεάκια φέρνοντας παίχτες όπως ο Porzingis στα μέρη μας καθώς επίσης και το πιο σημαντικό φέρνοντας άπειρα παιδιά και μεγάλους στα γήπεδα και κάνοντας πάλι τους Έλληνες να αγαπάνε το μπάσκετ, να γεμίζουν τα γήπεδα, να το διασκεδάζουν ρε αδερφέ!
Τελειώνοντας το άρθρο θα αναφερθώ και σε ένα παράδειγμα το οποίο ταυτόχρονα με θλίβει σαν άνθρωπο αλλά και με χαροποιεί. Ήμουν σε έναν αγώνα μπάσκετ Εθνικής κατηγορίας παρακολουθώντας τον αδερφό μου και στην αντίπαλη ομάδα ήταν ένα παιδί γύρω στα 18 , μαύρο στο χρώμα με ελληνική καταγωγή. Για να μη τα πολυλογώ καθώς χάνει ένα σουτ, πετιέται ένας άνδρας μπροστά μου ο οποίος καθόταν με την οικογένεια του και λέει άσε μας μωρέ μαύρε, εεεε Αντετοκούνμπο και ξέσπασε σε γέλια και αυτός και κάποιοι γύρω του μεγάλης κυρίως ηλικίας. Προτού επέμβω γιατί κάτι τέτοια μου ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι πετιέται ο γιος του γύρω στα 15 ο οποίος απ’ ότι κατάλαβα έπαιζε μπάσκετ και του είπε ‘’Μπαμπά μη λες έτσι για το παιδάκι γιατί για να παίζει εκεί σημαίνει ότι είναι καλύτερος κι από μένα κι από σένα’’ . Αμέσως του πατέρα του κόπηκε το χαμόγελο και καθώς το παιδί τσέκαρε τις αντιδράσεις γύρω του μόλις πέφτει το βλέμμα του πάνω μου του έκλεισα το μάτι με ένα χαμόγελο σαν να του λέω ‘’you the man’’
Αυτό το περιστατικό μόνο τροφή για σκέψη πρέπει να αποτελέσει και να μας κάνει όλους να προβληματιστούμε και να διαλέξουμε λοιπόν ποιος από τους δύο θέλουμε να είμαστε στη ζωή μας: ο πατέρας ή το μικρό παιδάκι.
Ιm out!
Διαβάστε επίσης στο site μας 5 λόγους που κάποιος πρέπει να ναι τελείως….yolo
Leave a Reply