Για τους οπαδούς…..

Κοιτώντας πίσω,στα πιο «παλιά» κομμάτια,πριν το 14,οποιοσδήποτε διακρίνει την διαφορά στον ήχο.Γενικά,βλέπουμε,όλο και περισσότεροι(ΟΧΙ ΟΛΟΙ) να αλλάζουν τον ήχο τους.Με το πέρασμα των χρόνων.Όμως,είναι και η άλλη πλευρά.Που ακόμα και σήμερα,εν έτη 2019(πλέον) κρατούν ακόμα τον ήχο τους ίδιο,χωρίς να τους νοιάζει η απήχηση.

Οι ίδιοι,ξέρουν ότι δεν θα μπουν στις τάσεις.Ξέρουν από την αρχή,ότι δεν θα γίνουν εμπορικές επιτυχίες.Τα άλμπουμ που βγάζουν οι «παλιοί»,καλώς ή κακός,δεν «στοχεύουν» στο mainstream κοινό.Το άλμπουμ είναι για τους οπαδούς τους,τον πυρήνα τους,εκείνους που δεν άκουσαν τα κομμάτια τους επειδή τους άκουγαν όλοι, και παρασύρθηκαν από το Hype.Απευθύνονται πιο πολύ στο «κοινό τους».Στο κοινό που μεγάλωσε με αυτή την μουσική,και θα εκτιμήσουν κάποια πράγματα παραπάνω.Όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε αυτή γενιά ραπάδων,άφησε πίσω οπαδούς και όχι απλούς ακροατές.

Δεν νομίζω οι Cypress Hill,όταν ηχογραφούσαν το Elephants on acid(και οι Χ cypress hill),να είχαν στο μυαλό τους να γίνουν «γνωστοί» στην «νέα γενιά»(μπορεί και ναι,ποτέ δεν ξέρεις).Κακά τα ψέμματα,αν το άλμπουμ αυτό έβγαινε σε προηγούμενη δεκαετία θα έκανε πάταγο.Όχι ότι τώρα δεν έκανε,απλά δεν εκτιμήθηκε,πιστεύω,όπως άρμοζε σε ένα τέτοιο άλμπουμ,και σε ένα τέτοιο συγκρότημα.Όπου μάζι με κάποιους άλλους,έχουν βγάλει γενιές και γενιές ράπερς και ακροατών,και έβαλαν την σφραγίδα τους σε αυτή την μουσική.Όπως και ο Method Man με το άλμπουμ που έβγαλε πρόσφατα που ήταν φωτιά,και στόχευε στους Wu tang οπαδούς και όχι στο mainstream κοινό,και έδειξε τους λόγους,είναι από τους καλύτερους που υπάρχουν και θα υπάρξουν.

Αυτή νομίζω είναι μια βασική διαφορά της νέας γενιάς ακροατών και των ράπερς-τράπερς. Οι μεν «στοχεύουν» στο να γίνουν εμπορική επιτυχία και να παίζουν στα clubs,και οι δε στο να βγάλουν ένα άλμπουμ για να πουν αυτά που έχουν να πουν.Όχι αυτά που θέλουν να ακούσει ο κόσμος. Όχι όλοι,αλλά ένα μεγάλο ποσοστό των New  School εκεί στοχεύει,που δεν είναι κακό εδώ που τα λέμε.Γιατί,όντως γαμάει που ακούς ραπ στο club. Ξεκάθαρα!Απλά είναι ένα άλλο είδος ραπ. Όλοι κάνουν την φάση τους,και μεις στηρίζουμε όλες τις προσπάθειες,είτε μικρές είτε μεγάλες.Είτε mainstream,είτε Underground,είτε boom bap,είτε low bap.Είναι μουσική!Tο hip hop είναι τρόπος ζωής,είναι ολόκληρη φιλοσοφία,μία ολόκληρη κουλτούρα.

Γενικότερα,είναι καλό να αφήνουμε τον καλλιτέχνη να εκφραστεί,και να τον αφήνουμε να πει ότι έχει να πει.Ακόμα και αν αυτό είναι εντελώς ξεχωριστό από ότι έχουμε ακούσει και δεν μας κάθεται καλά στο αυτί.Οι ράπερς πέρα από καλλιτέχνες,είναι καθημερινοί άνθρωποι,όπως εγώ,όπως εσύ,όπως όλοι. Έχουν προβλήματα,ανησυχίες, ξενερώματα, hype,ενθουσιασμούς,τρέλα.

Μέσω της μουσικής προσπαθούν να μας περάσουν αυτά τα συναισθήματα και αυτά τα μηνύματα.Το ραπ είναι το μοναδικό είδος μουσικής που υπάρχει κομμάτι για ότι και αν θες να ακούσεις.Όπως και αν νιώθεις,θα υπάρχει ένα κομμάτι που θα περιγράφει τα συναισθήματα σου και την «φάση» που περνάς στο 100%.Ακόμα και αν η φάση σου είναι ακριβά μαγαζιά κλπ.Δεν είναι κατακριτέο! Γιατί να είναι κατακριτέο;Όλοι μας θέλουμε ακριβά ρούχα,ακριβά αμάξια,αλυσίδες κλπ.Αλλά,επίσης,όλοι έχουμε προβλήματα και περνάμε τις φάσεις μας.

Κλείνοντας,απλά θέλω να πω πως αυτή είναι η μαγεία του συγκεκριμένου είδους μουσικής.Είναι πολύπλευρη.Έχει πολλά πρόσωπα,αλλά μία και μοναδική ταυτότητα…

ΥΓ:ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΞΑΝΑ ΦΩΤΙΑ ΘΑ ΠΑΡΕΙ